Ik begin me nu zelf zorgen te maken over de nummer 2, want Daniels "Maar op zaterdagavond" is toch wel de mijlpaal in onze muziekgeschiedenis, qua belang vergelijkbaar met pre en post rafaelitische kunst. Het zou me verwonderen als iemand van mijn lezers de nummers uit de top drie niet letterlijk kan meezingen, maar ik ben toch nog zelf benieuwd wie het geworden is!

Op de meest ondankbare plaats en op nummer 2 staat Pecos, een van de grondleggers van de bond zonder naam, die in 1978 de muziekindustrie op zijn Kurt Cobains op zijn grondvesten deed daveren, door "Een simpel gebaar" uit te brengen, waarop ook "Kerstmis zonder moeder" stond. In "Kerstmis zonder moeder" bracht Pecos het voor die tijd zeer pijnlijke verhaal van zijn moeder die een geslachtsoperatie onderging, waardoor hij in 1978 kerstmis moest vieren met twee papa's, en effectief zonder moeder.

De dubbele witte van de Beatles wordt vaak vergeleken met dit plaatje, maar eerlijk gezegd is dat wat overroepen. Laten we zeggen dat de dubbele witte de schoenveters mag knopen van "Een simpel gebaar/Kerstmis zonder moeder", wat op zich toch ook al een prestatie is voor vier jongens uit Liverpool.

Pecos is een grote poedelliefhebber, en stond er altijd op dat zijn haar voor een optreden met hondenshampoo werd gewassen. Het karakter Pekkie, het hondje in de Jommekes strips, was trouwens gebaseerd op zijn haartooi, en Pecos heeft door die portretrechten tot nu toe altijd zeer royaal kunnen leven. Wegens het tanende succes van Jommeke, die bij de jeugd toch niet meer de impact van vroeger heeft, vreest Pecos nu voor zijn belangrijkste bron van inkomsten. Bij de tekenaar van de K3 strips heeft hij al gevraagd om ook daar een hondje gebaseerd op zijn haar te introduceren, maar doordat hij niet meer van de jongsten is, en zijn haar nu meer op een schurftige poedel trekt dan op wat iets anders, lijken de kansen daarop eerder klein te zijn.



Volgende keer nummer 1!