U2, je mag er van beweren wat je wil, maar dat zijn of geweldige geldzakken, of ze zijn alle banden met de realiteit verloren. Ze komen op 10 juni optreden in Brussel, en de kaarten kosten van 48 tot 85 euro. En je kan als je wil, jezelf nog een voorkooprecht op kaarten kopen kopen als je lid wordt van U2.com, waarvoor je nog eens 40 euro per jaar op tafel mag kletsen. Ik vind dat toch wat veel, iemand moet daar slapend zeer rijk aan het worden zijn. En wanneer ik dat zelf niet ben, kan ik daar niet goed tegen.

Nu, voor één keer heb ik er niks op tegen om veel geld op tafel te smijten, want telkens ik dat tot nu toe gedaan heb om naar oude zakken met nieuwe wijn te gaan kijken (Prince! Bruce Springsteen!) blijken dat fantastische optredens te zijn. Maar je moet natuurlijk wel nog kaarten kunnen bestellen, wat bij U2 niet vanzelfsprekend was. En wat wil nu het toeval, om tien na één heb ik kaarten te pakken gekregen. Als je ook naar dat optreden gaat, ik zit ergens langs achter, op die gele plaatsen voor 65 euro. Je mag gerust eens zwaaien naar mij, ik zal je dat niet kwalijk nemen.


Een goed doel?

'k Heb er ook minder moeite mee om aan U2 zo veel geld te geven, want Bono is op zich natuurlijk een goed doel, en je weet dat je geld niet bij louche Boliviaanse drugsdealers, maar bij arme kindjes in Afrika en Azië zal terechtkomen. Of bij verkopers van dure design zonnebrillen, want daar kent Bono ook iets van.

En vandaag is er alleen maar goed nieuws te melden, want eindelijk heb ik een gemakkelijk tooltje gevonden om mijn itunes muziekjes van dat lastige DRM te ontdoen. Voor het geval dat je het zelf zou willen, het is Jhymn, en het werkt verdomme goed.