Het is veel te schoon weer om dit hier te lezen, laat staan om hier iets te schrijven. Ga buiten spelen!

Vol vreugde mag ik aankondigen dat er een piep, piep, piep klein meisje op de wereld bij is, meer bepaald mijn nichtje Fran, en met haar volle anderhalve kilo kan ze al helemaal alleen ademen. Slapen kan ze ook al, en ze heeft al eens wat met haar beentjes bewogen. Wiiiiieeeeeee!

Het origineel is altijd beter dan de kopie, en ook in discount-winkel-land blijkt dit aloude adagium op te gaan. In de Aldi kom ik al jaren niet meer, maar nu waren er fietsvriendelijke promoties in de voor zover het mogelijk is nog goedkopere Lidl, meer bepaald voor fietsjasjes, truitjes en broekjes. Omdat ik graag een verse spons onder mijn gat heb wanneer ik fiets, heb ik de Lidl met een bezoekje vereerd.

Maar ik was te laat, alle fietsmateriaal was uitverkocht, en om niet van een koude kermis thuis te komen heb ik dan maar volgend staaltje van spitstechnologie gekocht.


De eerlijkheid gebiedt me wel te zeggen dat dit getrokken is met een fotokodak van de Aldi die zelf zeker 3 kilo weegt, en dat ik al drie weken niet meer kon kakken, al at ik nog zoveel pruimen en dronk ik liters fruitsap, niks hielp.


Door het verschot dat ik zoveel woog, kon ik opeens wel weer kakken, en hop, ik woog al direct veel minder. En je moet er nog altijd die kodak van af trekken.

Maar om een kort verhaal af te sluiten, naar de Lidl kan ik dus ook niet meer gaan winkelen, want ik kom ook daarvan thuis met rommel die ik in de verste verte niet nodig heb.

Grrrmmppff.

Ik heb absoluut niks tegen vreemden, sommige van mijn beste vrienden zijn ietwat vreemd, maar het was toch even verschieten toen ik vandaag een mail kreeg van onze nieuwe, externe en Indische collega op het werk Apu.

Want wat moet je doen als je in je mailbox het volgende vindt: "I would really need your support for test preparation in coming days since better we prepare ourselves we could execute in dry run period."

Vrij vertaald in het West Vlaams is dit (een verdienstelijke poging): Juh gommin stief moetn èèlpmh of tchoniegoan bist tdroogdraoin.

Potverpillepap en duizend bommen en granaten, waarom kan het verleden niet het verleden zijn, en waarom word je altijd over en opnieuw geconfronteerd met je fouten uit dat verleden?

In lang vervlogen tijden had ik de promoties in de Aldi ontdekt, waarna ik die ook resoluut afgezworen had, want alles wat je daar kan kopen is je reinste rommel. Maar ik zit hier nog altijd met mijn aldi fototoestel, strijkijzer en pc uit die zwarte periode uit mijn leven.

Die pc heb ik iets van een drie jaar en drie maanden geleden gekocht, en de garantie voor pc en scherm was drie jaar. Je raadt het waarschijnlijk al, mijn scherm is naar de kloten, drie maanden nadat de garantie vervallen is, en nu is het enkel nog wachten totdat mijn pc zelf een dezer dagen ontploft...

Zoals sommige trouwe lezertjes wel zullen weten, ben ik lid van de EasyStars. Voor de lezertjes die niet weten wie of wat de EasyStars zijn, foei, maar omdat het vandaag de eerste mooie zomerdag was maak ik van mijn hart een kerkhof, en kan ik vertellen dat Easystars in zwart en geel gehulde coureurs zijn. En dat je die in twee soorten hebt.

Enerzijds heb je de easies, en anderzijds heb je de stars, waarbij de classificatie gebeurt op de basis van hoe je scoort op 4 criteria, als daar zijn talent, karakter, stijl en getraindheid.

Met dat ik nu niet direct op één van deze criteria hoog scoor, ben ik het schoolvoorbeeld van een Easy.

Maar groot was mijn verbazing toen ik vandaag met een Star op pad trok, en die bijwijlen los uit het wiel kon rijden. Nu vraag ik me af op welk criterium ik plots goed scoor, talent heb je of heb je niet, dus dat kan niet zijn, mijn karakter werd en wordt nog altijd heb best vergeleken met dat van een spons, mijn stijl is nog steeds die van een walrus op een fiets, en bijgevolg moet het wel zijn dat ik 's nachts slaapfiets, want zoveel ga ik als ik bij bewustzijn ben nu ook weer niet gaan fietsen.

Als je me 's nachts door de straten ziet fietsen, maak me niet wakker, want dat mag je niet doen met slaapfietsers.

Je weet dat je in het land van melk en honing, in de hoorn des overvloeds en in Zonnedorp woont wanneer je zo'n foto's kan trekken in je living.


En dan ga je naar een reisbeurs, en babbel je met een kwiet die naar Congo is geweest, en je vraagt of het daar veilig was, en die kwiet zegt ja, en dan vraag je of het bij de grens met Burundi en Rwanda ook veilig is, en die kwiet zegt weeral ja, en dan vraag je of het in Katanga en Kivu veilig is, en die zegt voor de derde maal ja. En beslis je dat je volgend jaar naar Congo op reis zal gaan, kitoko ben je altijd al geweest, bwana ook, en ze hebben daar ook melk en honing.

En dan babbel je met de mens die achter je staat, die er een paar jaar geleden ook is geweest, en die je vertelt dat er toen een week later op een plaats waar hij geweest was een Italiaanse familie was vermoord, en dan steek je je Congo reisplannen toch maar nog wat in de frigo.

Lanzarote is ook schoon.