De buenas diassen, chicas latinas en dos cervezos, por favor zullen binnenkort niet van de lucht zijn, want ik ga voor de eerste keer op reis naar Spanje. Naar Lanzarote, om precies te zijn, en, omdat ik nu eenmaal avontuurlijk van aard ben en danger mijn middle name is, naar een all-in. Het zal een heel nieuwe ervaring zijn, de verwondering zal groot zijn, en is het nu eenmaal niet net daarom dat je op reis gaat?

Meer treffend dan met dit gedichtje van de organisator van de reis kan ik het niet zeggen:

Oh wat ben ik heden blij
wij gaan op all-in
wij gaan op all-in
Oh wat ben ik heden blij
wij gaan op all-in
wij gaan op all-in
mijn vriendjes en mij

Soms zou je het niet meer vermoeden, maar aan de tronies, lelijke bakkes en criminele wezens op borden langs de weg kun je merken dat er ook in Wallonië verkiezingen op komst zijn, en dat het wel degelijk nog altijd hetzelfde land is als waar u en ik in wonen. Dat merk je vanzelf als je op bezoek gaat bij onze Franstalige vrienden, en je kan er al eens stuiten op een lokale politieker.

Zondag heb ik op een haar na de sympathieke Michel Daerden gemist, jep, de Michel berucht en beroemd van zijn youtube filmpjes. Op zich jammer, een gemiste kans voor Michel, maar zijn promo team bestaande uit pronte en wulpse jongedames was er wel nog, en was zo vriendelijk om me, al kan ik er niet voor stemmen, een foldertje van Michel in de pollen te stoppen.

Aan de voorkant staat er een frisse foto van Daerden.


Maar groot was mijn verbazing toen ik de bottom line van de achterkant zag.


Als je niet veel Frans kent, er staat "Tout le monde aime Papa", wat losjesweg vertaalt tot "Iedereen houdt van Papa". Kijk, mijn hart bloedt als ik zie dat er nog familiewaarden gepromoot worden in die goddeloze PS, die hier verketterd wordt, en dat er daar naast Sinterklaas en de kerstman nog een derde vaderfiguur rondloopt, in de vorm van een af en toe zatte politicus. Er is nog hoop!

Zeker één keer om de twee à drie jaar draai ik er mijn hand niet voor om om in plaats van naar een Vlaamse kermis, een feest van Piet Snot of een sportieve happening te gaan, aan cultuur te doen. En alras zijn die twee à drie jaar voorbijgevlogen (zeker in iemands anders menagie), en hop, daar is de dag weeral aangebroken dat je aan cultuur doet.

Om maar te zeggen, ik ben naar Redu, het in de Ardennen verscholen boekendorp, geweest, alwaar ik me ondergedompeld heb in een overwegend Franstalig literatuurbad. Redu ken je misschien van hun tergend traag ladende en door een hobbyist of zo fout ontworpen site, of door de vele lof die je Romaanse talen studerend nichtje aan het dorpje toedicht, maar vanaf nu zal je het kennen als het dorp waar je vergeten parels van de wereldliteratuur op de kop kan tikken. Waar anders vind je een eerste druk exemplaar van "Le crocodile électrique" van D.G. Compton, tegen de uiterst schappelijke prijs van anderhalve euro? Alleszins niet op deze site, want daar kost het al rap meer dan 1,70 euro voor dat boek.



Ik heb ook enkel nog maar de achterflap gelezen, maar dat belooft alvast veel goeds, en de tekening op de voorpagina doet me alleen het beste denken over de elektrische krokodil. Spanning verzekerd!

Voor de geïnteresseerden, nadat ik het boek uit heb, ben ik absoluut niet te beroerd om het aan iemand anders te schenken. Kunst moet je delen!

Ik was met mijn gmail account wat aan het mailen over bbq's en aanverwante, en rechts van mijn mail stond opeens reclame voor bbq toestellen én voor vetverbranden. Voor http://www.vet-verbranden.com/ om precies te zijn, en zelfs al wil je geen vet verbranden, of eigenlijk, vooral als je geen vet wil verbranden, raad ik je aan om het schitterende proza vol kromme redeneringen en kar voor paard gespannen constructies van deze top site een blik waardig te gunnen.

Mijn persoonlijke favoriet is "Wel, als je me het voordeel van de twijfel geeft, bewijs ik je dat deze methode de enige juiste is". Als je mij het voordeel van de twijfel geeft, kan ik ook bewijzen dat ik de meest sympathieke mens op aarde ben. Wat nu wel het geval is, maar toch. Een mooie tweede vind ik "Je Kleren Liegen Niet...", en dat klopt. Want kleren zijn een beetje als de ronde, en zoals algemeen geweten is, de ronde liegt ook niet.

Als slot kan ik de iets dikkere lezer nog volgende tip meegeven: Een Maagring. De slechtst mogelijke oplossing voor je probleem. Het plaatsen van je maagring brengt enorme risico’s met zich mee (tot zelfs de dood) en je kan amper nog eten. Deze werkt enkel omdat je je calorie-inname drastisch vermindert. Dus als je aan het verdikken bent omdat je dokter vindt dat je niet dik genoeg bent om een maagring te laten steken, denk er twee keer over na...

Sommige mensen beweren dat ze toekomen met 4 of 5 uur slaap per nacht, en dan wil ik dat ook wel eens proberen. Maar het probleem blijft dat ik na één nacht met weinig slaap met koppijn zit, na twee nachten met weinig slaap overal in slaap bij val, en na drie nachten slaap met een etterend oor zit, waar antibiotica noch goede voornemens tegen helpen.

Vrijdag was de K. de grote schuldige, zaterdag was dat Anderlecht, dat besliste voor de eerste keer dat ik in de loges van Anderlecht zat om dan maar kampioen te spelen, waarbij het uitnodigende bedrijf daarop dan maar besliste om sloten champagne te laten aanrukken (al eens gezien, sloten aangerukte champagne?), en zondag waren dat een paar Zweden die op een toeristische uitstap door het Leuvense werden gegidst, op het nu al legendarische stielo wandelpad.

Dit alles overgoten met een sausje van heel het weekend doorwerken, want een echte yup moet dat al eens terloops kunnen laten vallen, zo van dit weekend in de K. gezeten, dan in de loges in Anderlecht, champagne, oooh la laa, en dan zondag nog een paar Zweden rondgeleid, hen het Atomium bij nachte getoond en zo, en oh, ja, op mijn werk hadden ze me het hele weekend nodig. Druk, druk, druk, maar ik eet wel gezond, ben nu op een ananas en meloen dieet, is iets nieuws uit Guadeloupe, een aanrader.

En na 4 dagen weinig slapen verbeteren mijn posts er nu ook weer niet echt op...

Ik leg mijn vingers graag overal op, dat heeft mijn moeder grijze haren bezorgd toen ik klein was, iedere keer op elk feest mogen uitleggen waarom er kindervingertjes in de taart stonden, of aan de dokter waarom mijn vingertoppen nu weeral verbrand waren, maar nu ben ik wat groter en ik doe het nog altijd graag. Zeker als het de polsslag van de tijdsgeest is, en zeker als het iets met hot technology te maken heeft.

Vandaar dat ik blij als een jonge labrador op prozac was toen ik een uitnodiging voor joost.com kreeg, want na al die jaren wil ik ook wel eens een nieuwe manier zien om naar tv te kijken. Joost is het nieuwe bedrijf van de makers van kazaa en skype, en ik moet zeggen dat het goed werkt. De kwaliteit is goed, 't is interactief, je hebt een heleboel kanalen, en wat wel niet veranderd is tegenover de plain old televisie, is dat er geen zak op die kanalen te zien is. Behalve dan de poker channel, want daar heb ik al uren naar gekeken, en ik kan het al als de besten. Iemand zin om eens te komen pokeren?