Op het gevaar af om de hand die je bijt te voederen, zoiets a-bo-mi-na-bel heb ik nog nooit meegemaakt, en ik heb nog samen met Jan 'de juiste prijs' Thys op een podium gestaan.

Het valt niet te ontkennen dat er een inflatie aan VIP passen is die kan wedijveren met de koers van de Zairese Frank in de hoogdagen van Mobutu, maar vanavond in de Sportplaza, de Leuvense sporttempel, sloeg alles.

Het lukt de organisatoren om de helft van de zaal tot VIP te verklaren, waarbij die VIP status bestaat uit net iets minder betalen voor je hapje en je drankje in de pauze. Sorry, maar dat zie ik nog niet gebeuren in een tent van Willy Naessens op de Koppenberg. En dan heb je beter geen VIP plaatsen, want echte belangrijke mensen betalen nu eenmaal niet net iets minder dan het gewone volk, maar betalen niks en krijgen er nog eens een nieuwe nier of long bovenop.



Alweer een illusie armer...

Sporadisch doe ik aan een quiz mee, bijvoorbeeld van de KSJ, en sporadisch vertoef ik in een verloederde stad. Laat ik die stad voor de rest van het verhaal M. noemen, dat blijft toch nog altijd de moeder aller verloederde steden.

Uit de eerste zin zou je kunnen afleiden dat ik heel sporadisch aan een quiz in een verloederde stad meedoe, en als dat is wat je in tussentijd gedaan hebt, moet ik je hier en nu proficiat wensen met het sterk staaltje gevolgde logica, want dat is wat me vrijdag overkomen is.

Op die quiz is één van de dingen die ik ooit wou meemaken realiteit geworden. Ooit wou ik eens aan een quiz meedoen, en een sterkere tweede helft neerzetten dan de eerste helft. Om een onverklaarbare reden was ik noch mijn ploeg daar oiit al eens in geslaagd.

Tot nu vrijdag dus. Tijdens de pauze stonden we op een ietwat teleurstellende 18de plaats van de 36 ploegen, en op het einde waren we opeens 5de, waarbij ik na lang aarzelen voor een mooie pillamp als prijs heb gekozen. Plotsklaps wisten we alle correcte antwoorden, terwijl de omstandigheden toch net dezelfde waren als op al die andere quizen waar het altijd maar achteruit ging. Was het de switch van Jupiler naar Maes halverwege die het hem gedaan heeft, wie zal het zeggen, maar ik heb vanaf nu atlijd een bak jupiler en een bak maes in de koffer van mijn auto zitten, want de combinatie daarvan doet wonderen met je feitenkennis!

De organisatie van de quiz had wel een kapitale blunder begaan door onze ploeg zo ver als fysisch mogelijk was van de bar te plaatsen, waarbij de logistieke lijnen om aan onze tafel te geraken van de proporties waren waar den Duits in de tweede oorlog aan het Oostfront ten onder aan was gegaan. Maar die Duits kan blijkbaar nog iets leren van de M.se KSJ, want zonder noemenswaardege problemen hebben ze de drankvoorziening aan onze tafel tot een goed einde gebracht. Een pluim voor de jeugd!

Je wordt de laatste tijd om de oren geslagen met verhalen over complotten hier en omkopingszaken daar, bijvoorbeeld in het Belgisch voetbal, of bijvoorbeeld in het Duits voetbal, of bijvoorbeeld in de Vlaamse platen business. Het kan bij je buren zijn, of zelfs bij je thuis, het gebeurt in de beste gezinnen, overal, en weet ik waar nog allemaal meer. Ik zou nog eindeloos kunnen doorgaan, maar niemand heeft daar bij te winnen, want dat wordt al zeer vlug saai en eentonig, als een nummer van Stash of Sarah Bettens, of zelfs een nummer waar die alletwee aan meedoen, maar desalniettemin, groot was mijn verbazing toen ik onlangs na een zelf opgelegd embargo in de Aldi binnenstapte.

Ik weet het, ik mag daar eigenlijk niet meer binnenkomen, en ook nu weer was ik er bijna buitengestapt met een flatscreen TV, een GPS toestel en een kettingzaag (waarvan de doos heel mooi was, een kubus met aan één kant een uitstulping, waar naar alle waarschijnlijkheid heb blad van de zaag in zat), maar ik heb aan de verleiding kunnen weerstaan om die brol te kopen.

De wilskracht die ik daar tentoon spreidde was ronduit episch, maar één ding heb ik toch niet kunnen laten liggen. Al was het maar om bewijsmateriaal te hebben voor een van de grootste leugens van deze tijd, en deze post is dan ook een aanklacht tegen één van de grootste, meest professionele opgezette zwendels van de 20ste en 21ste eeuw.

De WWF, je weet wel, die mannen met dat sympathieke panda logo, zit ons al ontieglijk lang tot vervelens toe door de strot te rammen dat het niet goed gaat met de beestjes op aarde, en zeker niet met de panda's, maar het moet wel zijn dat er nog gigantisch veel panda's op de wereld rondlopen, want ze kunnen er zelfs worsten van draaien, en die in de Aldi verkopen.

Want hoe verklaar je anders dat ik dit tegen een heel schappelijke prijs kan kopen in de Aldi?


huh?!

Die WWF, die mag van mij een serieuze klachtenbrief verwachten, in tegenstelling tot de Aldi, want die panda worsten, die zijn verdomd lekker!

Jammergenoeg heb ik al honderden keren naar deze blog gelinkt, en nu er eindelijk eens een pareltje op staat, vrees ik dat niemand onderstaande link nog zal volgen.

Die Grant Taylor, die bewijst met zijn meest recente post dat hij naast kwaliteiten als daar zijn visie, durf, intelligentie en sereniteit ook nog een andere eigenschap bezit, en dat is de eigenschap van een mens van vlees en bloed te zijn, met diepmenselijke gevoelens en gedachten, en hij durft daar nog zonder schroom of angst voor uit te komen. Niet gemakkelijk, in deze tijd, en nooit gedacht dat ik dat ooit nog eens over die Grant zou schrijven. Maar zo zie je maar weer.

In het kader van het licht van mijn vorige post, roep ik hierbij de zebra uit tot beest van het jaar, en de white stripes zijn de beste groep van 2006. Of er zou binnenkort een groep the red and white stripes moeten rechtstaan, want dat vind ik nog mooier.


Beesten van het jaar!

Ik ben nooit een hokjesman geweest, en ik heb ook nooit in hokjes gedacht, maar ik vrees dat ik de laatste tijd steeds meer en meer een streepjesman word. Telkens ik een trui, broek, t-shirt of zelfs een paar kousen in de winkel moet kiezen, heeft het exemplaar met de streepjes steeds, je raadt het vast al, een streepje voor.

Wel, dat vond ik nu fijn om op te schrijven.

Soms surf je dat het een lieve lust is, en dan kom je al eens iets tegen. Je zal vanaf nu wel twee keer nadenken vooraleer je met plastische chirurgie of met een eigen comic met huisdieren begint!

Een geslaagde dropping is als een geslaagde terechtstelling van een ter dood veroordeelde, je neemt er beter niet al te actief aan deel. Dat is de les van het weekend, want na 100 meter ben je toch al hopeloos verdwaald, en ben je enkeldiep in de modder weggezonken. Soep na afloop maakt veel goed, maar niet alles.

Ik zit hier dan wel te zeggen dat dat de les van het weekend was, maar er konden nog meer lessen getrokken worden, dit eigenste weekend. Zo is een bezoekje aan huize Catry in het Merelbeekse een aanrader, want de broodjes zijn er kraakvers, en op de martino's ligt een ansjovisje, wat voor een kind van de zee altijd een plus is.

En ik heb zaterdag het boekenfestijn bezocht, de armemans boekenbeurs, met het idee om eens rond te kijken en niks te kopen, maar ik heb het geld vrolijk laten rollen. Mijn favoriete boek dat ik daar gekocht heb, heeft ergens een titel 'The rise of the color blue' staan, wat enkel nog overtroffen zou kunnen worden door 'The rise and fall of the color blue', maar dat eerste vond ik ook al goed. Mijn tweede favoriete boek heeft zinnen als 'We moeten ze verslaan eer ze versterking krijgen!', wat ook meer dan uitstekend is.

Zondag heb ik dan mijn neefjes bezocht, en ik heb er eentje een paar flinke kletsen om de oren moeten geven, want hij had een besmettelijke ziekte opgelopen. Windpokken of zoiets, maar waar gaat de wereld heen als mijn familie net zoals een ordinaire kip nu ook al besmettelijke ziektes begint te verspreiden?

Woehoe! Ik heb twee keer hetzelfde gepost! Lang leve blogger! Lang leve mezelf!

Woehoe! Vanmorgen voelde ik me een komeet, sjezend in mijn auto over de autostrade, met een witte staart achter mij aan, van de sneeuw die nog op het dak van mijn auto lag. Ik deel dit gewoon mee, wat je er mee doet en of je er iets mee doet hangt compleet van jezelf af! Empower yourself! Just do it! Power to the people!

Woehoe! Vanmorgen voelde ik me een komeet, sjezend in mijn auto over de autostrade, met een witte staart achter mij aan, van de sneeuw die nog op het dak van mijn auto lag. Ik deel dit gewoon mee, wat je er mee doet en of je er iets mee doet hangt compleet van jezelf af! Empower yourself! Just do it! Power to the people!