De reis naar Marokko is in oktober gepland, wat daar volle ramadan periode is, en de voorbereidingen om mezelf aan die omstandigheden aan te passen zijn niet min. Omdat het daar dan overdag verboden is om te eten en te drinken, laat staan om een goeie boterham met boerehesp met een pint te drinken, leg ik me een ascetische levenstijl op, en heb ik tot dan alle drugs afgezworen. Cocaïne, heroïne, speed, het komt er niet meer in bij mij, en nee, je moet het niet vragen, ik heb geen paar gram op overschot meer.

Dat afzweren, dat moest ik ook wel een beetje doen van mijn dokter, want sinds kort zijn mijn rechterpink en die vinger ernaast al dagen onafgebroken aan het slapen (kun je nagaan hoe lastig het is om de m of de p te typen!), iets met zenuwuiteinden die verschrompelen door alle chemische rommel in mijn lijf, en een drugsvrije week moet dit verhelpen. Het enige waar ik mezelf nog aan overgeef, is soms eens een kop koffie, maar dat vind ik al meer dan zot genoeg.

Een fijne bijkomstigheid van die zuivering is dat ik eindelijk mijn eerste koers heb gewonnen. Hoe dat zo lang kon duren, ik, die zo bulk van het talent, ik snap het nog altijd niet.

Als je de smaak niet kent, wel de smaak van de overwinning is zoet, en dat het tegen twee supersterren van easystars was maakt het nog zoeter, en de kers op al die zoetigheid was dat het de Grote Prijs Ludo Diericksens was. Jawel, diezelfde Ludo die ik in nog niet zo lang vervlogen tijden uit volle borst stond aan te moedigen in Vlaanderens schoonste. Het is godverdomme een kleine wereld!

Die Hindu's hebben dat nog zo slecht niet gezien, reïncarnatie bestaat, en het bewijs is sinds kort in het Leuvense geleverd.

Het voorheen sportplaza geheten ronde rode bakstenen onding is herboren als sportoase, en ik heb er vandaag gezwommen, gebroebeld, gesaunad en geturksstoombad. Waarbij het broebelen het fijnst was, maar daar zal mijn voorkeur voor spuitwater vast en zeker wel ergens voor tussenzitten. Wat ook toe te juichen valt, is dat sinds de aandelenwissel er een ware metamorfose in de attitude van iedereen in dat gebouw is gekomen. Ze hebben de plaatjes van hun muren gehaald dat het er verboden is om er je fiets te stallen, en het onvriendelijke personeel is verwisseld voor sympathieke, aangename mensen met een goed, goed, doorgoed hart van koekebrood. Hoera!

Als het goed is, mag het ook gezegd worden, en vandaar: het is goed, vooral qua toeven dan, en vanaf vandaag ga ik geregeld naar de sauna, turks stoombad en broebelbad. Ik word nog een propere jongen!

Als hondstrouwe fan van Guido "Wat een kapsel" Belcanto (ik heb de man 2 keer zien spelen in 10 dagen tijd, en er telkens volop van genoten) heb ik besloten om iets terug te doen voor Guido en zijn fans.

Ik heb de afgelopen weken al een pak mensen geronseld om volgend jaar eind juni met de bus van België naar de champagnefeesten in Frankrijk af te zakken (deelnemers nog steeds welkom, nodig zijn een voorliefde voor champagne, een mondje Frans kunnen spreken en proper op jezelf zijn), maar sinds die optredens van de voorbije dagen is het opzet van die reis enigszins veranderd.

Het is de bedoeling dat die busreis volgend jaar onderweg opgevrolijkt wordt met live nummers van Guido, en ik zal de organisatoren aanschrijven om een plaatsje voor Guido op een van hun podia vrij te houden. Hij weet nog van niks, maar ik zie niet in wat hij er tegen kan hebben.

Inschrijvingsformulieren kunnen per mail en telefonisch besteld worden, en besef goed dat qua plaatsen op de bus het adagium "Op is op" geldt.

En om af te sluiten, nog een mooie foto:

In deze barre, bittere tijden vol van extremisme, haat, geweld en verdomd goed geschreven blogs is het gevaarlijk en misschien misplaatst om het volgende te zeggen, maar de kogel is door de ... eeeuuh ... moskee, Marokko is het volgende land waar ik naar op reis ga.

Waarom? Daarom, en ook een beetje voor Casablanca, de Atlas, de Sahara, Marrakesh, Fes en wie weet wat nog allemaal meer.

Mocht je er ook ooit eens zijn, ik geef het maar mee:

The Evil Eye

The power of the evil eye is a potent force for many Moroccans. One way of warding it off is to show the open palm of the hand, fingers pointing upwards. This 'hand of Fatima' (the Prophet's daughter) can frequently be spotted on stickers, painted on doors or as jewellery.

Zeg nu nog eens dat je hier niks kan opsteken!

In de trant van "Plastic bloemen verwelken niet", vandaag is het nummer van de dag van hij die breder dan groot was en het zo mooi zong: Een beetje verliefd! Lang leve het Nederlandstalig lied!

En de bollenwinkel is terug open. De warmte is uit de muren en uit mijn pc getrokken, de rust ten huize stielo is hersteld, en de ontbijtgewoontes zijn veranderd.

Sinds vorig weekend drink ik 's ochtends graag een coupe champagne, dat mag brut zijn, dat mag demi-sec zijn, en hell, dat mag zelfs rosé champagne zijn. En dan eet ik daar een of ander liflafje in toastvorm bij. Ouder worden, het is toch allemaal niet kommer en kwel, want tot kort was ik door die zelfgestookte alcohol 's ochtends altijd een halfuur blind, en ideaal om je te wassen of met de auto te rijden was dat toch niet.

Dat champagnedrinken, dat heb ik overgehouden aan mijn bezoek aan de champagnefeesten vorig weekend. Het concept van zo'n feest is even eenvoudig als geniaal, en meer dan wat champagne en dito boeren heb je niet nodig om er een feest van te maken. Voor geen geld kun je er een boekje kopen, en dan mocht je dit jaar bij 29 champagneboeren een coupe gaan proeven. Wat op 2 dagen een schier onmogelijke opdracht is, maar we hebben er toch maar het beste van gemaakt.

Het fijne er aan is dat het ieder jaar ergens anders is, en je je hele leven kan blijven gaan, totdat je alle champagnes die er zijn hebt geproefd! Wiiieeeeeee!










En dan na de inactiviteit op de blog nog wat goede raad: plastic rozen verwelken niet.