Zondag was het generale repititie om volgende week in de Provence op de fiets te flaneren, en het was ver-schrik-ke-lijk. Het was slechts een tochtje 60 km doorheen de Ardennen, maar na afloop ik kon geen meer zeggen. Nog altijd niet trouwens, zoals je kan merken.

De gevolgen waren ook niet minnetjes. Zondagavond was mijn linkerhelft opeens verlamd (nu heb ik nog altijd tintelingen) en ik zit met lage, uitstralende rugpijn. Als ik buk, is de enige manier om terug recht te geraken op mijn zij rollen, en de verpleegster van het wit-gele kruis te bellen. Ik kan enkel nog bitter en zout smaken, zuur en zoet lukt mij niet meer, en gisteren werd ik al wandelend voorbijgestoken door een schildpad. Dat zijn trouwens verbazend kwieke beestjes. Ik word stilaan te oud om nog te fietsen, vrees ik.

Maar niet getreurd, ik ga het vanaf zaterdag toch nog eens proberen. Op naar de Ventoux!

Non ogni uomo deve essere un genius. Non giornaliere deve essere una festa. E non ogni blogpost deve essere in olandese. Così per un cambiamento, scrivo questo in italiano. Anche se italiano non molto corretto.

Ci sono parecchi buoni motivi scrivere questo blogpost in questa lingua piacevole. Non solo perché suona così fantastico buon, ma anche perché sto imparandola. Così posso parlare ai nativi in loro lingua materna quando li visito alla fine di settembre.

Jep, lo avete letto destra, io sto andando in Italia. L'idea è di ciclare da Firenze a Roma, gode il tempo e l'alimento piacevoli e passeggiare intorno come turista a Roma.

Non so se la conoscete, ma Roma è una città con storia molto. Non molta gente la conosce, ma circa 2000 anni fa, erano nel controllo di quasi tutti i paesi nel Mediterraneo. Ci era persino un tipo romano denominato Julius Caesar che ha conquistato il Belgio. Mi domando perchè ci non hanno insegnato quello a scuola…

Een weekend waarin je drie keer iets gefrituurd eet kan geen slecht weekend zijn, zeker als het gefrituurde een in staafjes gesneden knol is, die goed gedijt in zandleemgrond en waarvan de bladeren giftig zijn. Om maar te zeggen, ik ben een beetje overal (aan de zee) en nergens (in Hasselt en Genk) geweest, en ik heb daar telkens van de lokale specialiteiten geproefd.

Behalve garnalen was het aan zee regen en tennis wat de klok sloeg. Omdat ik weet dat de hedendaagse mens ongeveer alles al gezien heeft, het harde en cynische tijden voor de idealisten zijn, en behalve Bavo Claes niemand meer op zijn woord geloofd wordt, volgen hier de bewijzen.

Als een dief in de nacht verdwijnen is ietwat lastig wanneer je zo'n trui aanhebt. Ik doe hier toch een verdienstelijke poging.


Maar dat gifgeelgroen is nu eenmaal de mode in het hoge Noorden, dus loop ik er hier mee rond. De trui is ook een beetje een eerbetoon aan 17 seizoenen FC De Kampioenen (want de capriolen en vrolijke fratsen van Pico, Xavier en Oscar spelen zich af in groen-geel tenue), en ook een beetje een oproep om er nu eindelijk mee te stoppen, voordat Xavier aan levercirrose lijdt, Pascalleke aan osteoporose en Bieke als jong veulen met een looprek dartel loopt te zijn.

In het hoge Noorden zijn er wel nog een paar dingen te zien, als daar zijn bacterie culturen (in een - denk ik - petri schaaltje, kan er iemand bevestigen dat dit klopt?). In een museum, kijk eens aan. Mijnheer heeft gestudeerd.


En aflossingen van de wacht (let op de derde van rechts, die loopt heel trots met opgeheven hoofd, voor vorst, vaderland en vrijheid).


En de langste tunnel van de wereld is er niet alleen zo maar de langste tunnel van de wereld, maar ziet er nog eens flashy uit ook.


En hoe kun je beter stoppen dan met een foto van de zee bij of iets na ochtendgloren?


En...

There was almost something rotten in the state of Danemark, maar ik heb in Zweden nergens geen surstromming kunnen kopen, en dus waren we op de terugweg door Denemarken rotvrij. Surstromming is gefermenteerde vis in blik, een Zweedse specialiteit, en gefermenteerd is eigenlijk een posh woord voor rot. Om maar te zeggen, het hoge Noorden, het heeft sinds kort weinig geheimen meer voor mij.

Op het gevaar af om er hier een culinaire happening van te maken, onderstaande foto's vatten de Scandinavische keuken samen.

Je kan in Zweden wel eens een worst met mos (patotis puree) eten, en ze doen er voor de toerist maar al te graag zo'n roze klodder bovenop (naar het schijnt garnalen).

Daarnaast kun je er alle soorten en vormen haring eten, zoals bijvoorbeeld maatjes in een dillesausje, of een gerookt exemplaar, en kun je na de maaltijd wat nagenieten met snus. Voor de Scandinavië newbies, ook wel pruimtabak geheten. Na het een keer geprobeerd te hebben begrijp ik waarom het in België niet groot is, en begrijp ik niet waarom het in Zweden populair is. Tenzij je het er heel warm van krijgt, want het durft daar nogal koud te worden.


Zweden zijn ook allerminst te beroerd om iets in een tube te proppen, en dat gaat van garnalen over paté tot kaviaar, dat zo wel wat van zijn cachet verliest. Het lachend kindergezichtje op de tubes kaviaar is nu ook niet direct het summum van verfijning en elegantie.


Noorwegen daarentegen is qua keuken wat armer, vis vind je daar bijna niet, maar ze hebben er wel lekkere kersen. Die kersen kweken ze onder plastiek op ijskoude fjorden.


De enige vis die ik in Noorwegen heb gevonden was deze, en geef toe, dat is een beetje armzalig. Ik was naar de Noorse fjorden getrokken met het idee dat ik daar van zalmrokerij naar vissershutje ging trekken, telkens een stukje verse vis aangeboden te worden, maar niks daarvan. Twee gepaneerde driehoekjes, dat was alles...