Onlangs heb ik een boek gelezen.

De persen hoeven niet gestopt te worden, dat valt wel eens vaker voor.

In dat boek stond van alles. Naast over dat van alles en honden en puppies ging het in dat - tussen ons gezegd en gezwegen - best wel lijvige boek over het nature of nurture debat. De vraag of we zijn wie we zijn omdat we allerlei talenten hebben meegekregen van het spaghetti monster, of omdat onze ouders ons gekneed hebben werd er jammergenoeg niet in beantwoord. Maar...

Opeens moest ik aan iets denken.

Als je naast lopende persen staat, nu mag je die wel stoppen, zo vaak gebeurt dat niet.

Ik stam van een lange lijn van mannen die hun neus niet kunnen snuiten.

Niet dat het voor de mannen in mijn familie onmogelijk is om een zakdoek ter hand te nemen, die naar onze neus te brengen en door de neus te blazen.Al dan niet met bijhorend getrompetter. Er komt gewoon niet veel mee.

Zou dat nu nurture of nature zijn? Worden ik en mijn mannelijke familieleden niet ingewijd in de essentiele truuk van het neus snuiten, of is er iets met onze snuiter aan de hand?

Mysterie, mysterie.

Kut eiland

Een mens gaat op reis en neemt mee? Een zwembroek, een creditcard en een wit vel.

En waar belandt hij?

Jep, 't zal mij maar weer overkomen, op een kut eiland. Echt, ik ben op het eiland Kut, in het Thais Koh Kut, beland.

En het was daar - in tegenstelling tot wat de naam doet vermoeden - redelijk in orde.

Je hebt er bijvoorbeeld 3 bars die naam waardig. Wat misschien weinig lijkt, maar het maakt de embarras du choix onbestaande. En dus de stress om op het juiste moment op de juiste plaats te zijn kleiner. Zeker omdat een van de 3 bars open gehouden wordt door een degoutante en degoutant dikke Duitser, die houdt van techno music. Pounding techno music. En de andere twee door o zo lieve Thai, die al eens de gitaar ter hand durven nemen, en een Bob Marley willen spelen. Of, omdat jij de bar binnenkomt, iets van Guns 'n Roses. Zo heb ik mijn bars graag.

Daarnaast valt er geen bal te beleven op Koh Kut, maar het is er mooi, het is er warm, het is er goed toeven en het is er lekker eten. En je hebt de zee, die wondermooie zee, vol zout water en beestjes en planten.

Na een duik moet je je zelf niet wassen, er kan al eens zo'n knabbelvisje alle vuiligheid van je vel komen wegknabbelen. Je kan er korstig van de vuiligheid in de zee springen, je hebt veel kans om met een perzikzacht en proper baby huidje terug boven te komen.

Een mens is op reis geweest, en wat brengt hij terug mee? Een beschimmelde zwembroek, een creditcard tjokvol schulden, en een rood vel.