Onlangs heb ik een boek gelezen.

De persen hoeven niet gestopt te worden, dat valt wel eens vaker voor.

In dat boek stond van alles. Naast over dat van alles en honden en puppies ging het in dat - tussen ons gezegd en gezwegen - best wel lijvige boek over het nature of nurture debat. De vraag of we zijn wie we zijn omdat we allerlei talenten hebben meegekregen van het spaghetti monster, of omdat onze ouders ons gekneed hebben werd er jammergenoeg niet in beantwoord. Maar...

Opeens moest ik aan iets denken.

Als je naast lopende persen staat, nu mag je die wel stoppen, zo vaak gebeurt dat niet.

Ik stam van een lange lijn van mannen die hun neus niet kunnen snuiten.

Niet dat het voor de mannen in mijn familie onmogelijk is om een zakdoek ter hand te nemen, die naar onze neus te brengen en door de neus te blazen.Al dan niet met bijhorend getrompetter. Er komt gewoon niet veel mee.

Zou dat nu nurture of nature zijn? Worden ik en mijn mannelijke familieleden niet ingewijd in de essentiele truuk van het neus snuiten, of is er iets met onze snuiter aan de hand?

Mysterie, mysterie.