Mensen vragen me vaak wat de sleutels van mijn succes zijn, en dan antwoord ik daar altijd op dat ik die eigenlijk niet heb, en dat ik een gewone, doodnormale mens ben. Dat het enige verschil misschien is dat ik olympisch gewijs altijd verder, hoger en sneller wil gaan. Dat, én dat ik altijd bescheiden ben gebleven.

Bijvoorbeeld als iemand een strip van FC de kampioenen leest, zal ik iets van Ian McEwen lezen, zeker de laatste tijd, als iemand naar een cd van Belle Perez luistert zal ik naar Leonard Cohen of Guns N' Roses luisteren, en als iemand naar de Rodin's, het Leuvense danscafé op de oude markt, gaat, zal ik eerder naar het Rodin museum in Parijs gaan.

Om daar misschien wat na te denken.


Of naar een van de vele standbeelden van Balzac te kijken.

Weinig mensen weten dit, maar Rodin was een grote fan van Balzac. Balzac was de Franse Pieter Aspe, zijn tijd verre vooruit, zij het dan zonder het alcoholprobleem en mét enig literair talent.

Wat nog minder mensen weten, is waarom Balzac Balzac heette. Foto's van beeldhouwwerkjes van Rodin kunnen hier veel duidelijk maken.

Foto 1 zegt nog niks.


Foto 2 verheldert het al wat meer voor de aandachtige kijker.


Foto 3 van een natuurgetrouw en op ware grootte gemaakt standbeeld van Balzac zegt alles...

Als je op zoek gaat naar de mooiste trap kom je al rap uit bij een Spaanse trap, toch als je het vraagt aan een Romein. Die beweren dat hun Spaanse trappen de mooiste ter wereld zijn, volgens hen valt er niet aan te tippen qua vorm, verhouding en symmetrie. Nu beweren Italianen dat van ongeveer alles wat ze zelf hebben, en je moet maar eens naar hun leider kijken om te weten waar dat toe leidt. Strak getrokken ouderdom, afgezogen vet. Niet het mooiste ter wereld...


Wie er ook een fan was van een trap, waren al die Franse Louis'en, of het nu de twaalfde, dertiende, veertiende of zestiende was. Die gingen niet zozeer voor vorm, verhouding en symmetrie, maar des te meer voor de kwaliteiten van hun tijdsvak, zijnde pompeusheid, kwantiteit en overvloed. Jep, een beetje de zaken waar ik ook van hou, er schuilt een zonnekoning in mij diep vanbinnen.

Vorm, verhouding en symmetrie kwamen op de tweede plaats, en daarbovenop komt ook nog dat ze er hun hand niet voor omdraaiden om een trap van nergens naar nergens te bouwen, als die maar groot en breed genoeg was voor hun ego. Een goeie poging, daar in Versailles, maar verre van de mooiste trap ter wereld.


Nee, nee, wie de mooiste trap ter wereld wil zien, die moet naar Madrid, meer bepaald naar de Romeinse trappen. Het is een goed bewaard geheim, en je zal ze in geen enkele Madrileense toeristengids voor buitenlanders vinden. Ze zijn echter voor trappengekken wat Mekka is voor de Joden, of wat BHV voor een Waal is. Die Madrileense Romeinse trappen, ze hebben karakter, ze hebben vorm, ze hebben een leven, kortom, ze hebben alles, ze zijn zoals een trap hoort te zijn.