Als je op zoek gaat naar de mooiste trap kom je al rap uit bij een Spaanse trap, toch als je het vraagt aan een Romein. Die beweren dat hun Spaanse trappen de mooiste ter wereld zijn, volgens hen valt er niet aan te tippen qua vorm, verhouding en symmetrie. Nu beweren Italianen dat van ongeveer alles wat ze zelf hebben, en je moet maar eens naar hun leider kijken om te weten waar dat toe leidt. Strak getrokken ouderdom, afgezogen vet. Niet het mooiste ter wereld...


Wie er ook een fan was van een trap, waren al die Franse Louis'en, of het nu de twaalfde, dertiende, veertiende of zestiende was. Die gingen niet zozeer voor vorm, verhouding en symmetrie, maar des te meer voor de kwaliteiten van hun tijdsvak, zijnde pompeusheid, kwantiteit en overvloed. Jep, een beetje de zaken waar ik ook van hou, er schuilt een zonnekoning in mij diep vanbinnen.

Vorm, verhouding en symmetrie kwamen op de tweede plaats, en daarbovenop komt ook nog dat ze er hun hand niet voor omdraaiden om een trap van nergens naar nergens te bouwen, als die maar groot en breed genoeg was voor hun ego. Een goeie poging, daar in Versailles, maar verre van de mooiste trap ter wereld.


Nee, nee, wie de mooiste trap ter wereld wil zien, die moet naar Madrid, meer bepaald naar de Romeinse trappen. Het is een goed bewaard geheim, en je zal ze in geen enkele Madrileense toeristengids voor buitenlanders vinden. Ze zijn echter voor trappengekken wat Mekka is voor de Joden, of wat BHV voor een Waal is. Die Madrileense Romeinse trappen, ze hebben karakter, ze hebben vorm, ze hebben een leven, kortom, ze hebben alles, ze zijn zoals een trap hoort te zijn.