zondag, februari 22, 2015

Sinds 1994 ben ik bezig op dit internet, en tot nu toe had ik het nog nooit gebruikt voor wat het eigenlijk dient. Dat is lang, dat is veel te lang, dat wordt tijd om te veranderen.

Dat doel van het internet, dat is natuurlijk om foto's en filmpjes van katten mee te delen.

donderdag, januari 01, 2015

Wie had dat gisteren durven denken? Het nieuwe jaar is er! 

Wat is er beter dan dat kraaknieuwe jaar met een lijn poëzie te beginnen?

Alles van waarde is weerloos, dat ging gisteren de hele avond door mijn hoofd.

vrijdag, mei 16, 2014

Er is een nieuwe bloemenwinkel in het Genste! Bluet is de naam, bloemen en planten en potten en van alles groen kun je er vinden. Te vinden n de Lange Kruisstraat in Gent.


zaterdag, maart 01, 2014

De rit op weg naar 't werk was vroeger o zo rustig. Sinds kort is het een gegibber, een gekwik en gekwek dat het geen naam heeft. Ik mocht nooit begonnen zijn met carpoolen met Barbara en haar vriendinnen. Opeens moet ik mee kunnen meespreken over pony's, prinsessen en pliés. Zucht.

donderdag, februari 13, 2014

Verstand komt pas met de jaren.

Het heeft lang geduurd voor ik Al Green ontdekt heb. O zo mooi. Luister!

En de Talking Heads hebben een fantastische Al Green cover gemaakt.


Voila, zo simpel kan het zijn.

dinsdag, januari 21, 2014

Je gaat op reis, je denkt dat je auto in goed handen is, en dan gebeurt er dit met je autoradio:


Kan je dan niemand meer vertrouwen in de wereld?

woensdag, december 18, 2013

Hoe vaak gebeurt het dat het schip van een toerist die naar het zinken van een ander schip gaat kijken zelf zinkt?

Gelukkig niet al te vaak, maar gisteren was het bijna prijs.

Een oud schip van de Thaise marine werd gisteren voor de kust van Koh Chang gecontroleerd gezonken. Als duiker in opleiding (scheepswrakken zijn interessant, wrakken zijn goed, wrakken zitten tjokvol leven) en als toerist wil je dat wel eens zien. Dus ga je er met het schip van Koh Kut naartoe. Het is wat ver varen, een uur of 3, maar dat houdt je niet tegen.

Op de heenweg gaat alles goed, het schip dat hoort te zinken zinkt, blubblub. Zij het wat later dan verwacht, maar geen nood, je bent op vakantie en hebt alle tijd van de wereld.

En dan moet je terug. 

Het was een snorkel en duiktrip. De boot vaart naar Koh Rang, een nationaal park, waar ik mensen moet leren redden op het water, en anderen snorkelen. Er is wind komen opzetten, de golven zijn ondertussen zwaarder geworden en de stroming zo sterk dat de redoefeningen bij het duiken meer en meer op een echte redding begint te lijken. Halverwege zetten we de oefeningen stop, en gaan we terug aan boord en terug naar Koh Kut.

Het is ondertussen harder beginnen waaien. De golven hebben witte koppen gekregen. De boot gaat van voor naar achter en van links naar rechts, en doet je ergens vaag denken aan je jeugd, aan het piratenschip in het Meli park.

De toeristen op het schip zijn in het begin nog uitgelaten, maar als het erger wordt, en ze natter en natter worden, gaat iedereen liggen en kruipt voor de warme dichter bij elkaar. Na uren heen en weer geschud op de boot ligt iedereen murw en verkleumd op het dek. En is iedereen maar wat blij dat we terug op Koh Kut zijn.

Achteraf zei de kapitein dat die echt schrik had gehad. In het vervolg ga ik beter opletten tijdens de reddingslessen op het water, als je dat maar weet...

maandag, september 23, 2013

Sinds de bankencrisis van 2008 weet ik tot mijn scha en schande dat goede huisvader aandelen niet zonder risico zijn, en heb ik geleerd dat diversificatie in 's mans financiële portefeuille belangrijk is. Ach, had ik vroeger maar beter opgelet in de les.

Grijze oude instellingen zijn niet beter dan nieuwe ondernemingen. Het avondland is niet beter dan nieuwe opkomende markten of Aziatische tijgers. Hopla, je krijgt hier financieel advies alsof het niks is.

Als gevolg van al die wijze lessen ben ik sinds maart dit jaar mijn eigen bank begonnen, Stielo Financials Holdings Incorporated. Als de banken het niet doen zoals het hoort, doe je het gewoon zelf. Met SFHI investeer ik vooral in jonge ambitieuze ondernemers in Azië.

Sinds kort heb ik van mijn eerste klant een foto gekregen van mijn investering. Bernie is Cambodjaan, ziet er jofel uit, ietwat betrouwbaar, en had geen geld om zijn eigen tuk tuk bedrijf te kunnen starten.

Hij is de jongste van 12 kinderen, en was voorbestemd om de rijstboerderij van zijn ouders voort te zetten. Dat vond hij geen ideale toekomst, en als kind is hij thuis weggelopen, naar een klooster. Daar heeft hij van een monnik Engels geleerd. Die monnik had dan weer Engels geleerd in vluchtelingen kamp in Thailand, op de vlucht voor de Rode Khmer. Na van alles en nog wat is Bernie begonnen als gids in Battambang, gekend van de bamboe trein en de vleermuizen, met een gehuurde tuk tuk. En daar ben ik hem tegengekomen.

Hij had een vriendin, maar in Cambodia kun je enkel trouwen als je een gigantische bruidschat betaalt, en dat had hij niet. Weg vriendin dus. Hij kon geen tuk tuk kopen, hij had het geld niet, en niemand wou hem geld lenen. En als ze het al zouden lenen, dan zou het tegen een astronomische rente zijn. De huur van een tuk tuk is er ook zo duur, dat hij enkel geld overhield om van te leven. Dus ben stom geweest en heb ik het risico genomen. Ik heb hem het geld geleend dat hij nodig had om zijn tuk tuk te kopen.

Ik had er een tijdje niks meer van gehoord, en ik dacht al dat ik een idiote toerist was geweest (voor de goede verstaander, dat ben ik nog altijd). Maar hopsa, nu heeft hij een tuk tuk gekocht, en is hij in Battambang aan het rondtuffen op zijn eigenste tuk tuk. Al stoot hij wel vaak zijn hoofd tegen het dak van de tuk tuk, want die is niet zo groot.



Mocht je in Battambang in Cambodia zijn, laat je dan enkel rondrijden door de tuk tuk van Bernie. En doe hem mijn groeten.

zaterdag, september 07, 2013

Er is niks zo vertederend als foto's of posts met beestjes, en dus gaan we verder die toer op.

Iedereen die weet dat melk uit een fabriek komt en niet uit een koe, weet ook dat slakken graag een blad sla eten.

Dat die brieven als lekkernij zien, als was het een sugus of een fruittella, daar had ik geen benul van, en ik vraag me van jullie hetzelfde af.



Mocht je me een brief sturen, en vervolgens vruchteloos wachten op een antwoord, weet dan dat het niet uit kwaaie wil is dat ik niks van me laat horen. Het is omdat de lokale slakken een brievensouper hebben gehouden.

Die mogen toch ook eens feestvieren, niet?

woensdag, september 04, 2013

Ik zit met een avontuurlijk kuiken.

Er zijn tik en tok, en die worden netjes in hun nest bemoederd door 2 mama's.



Het witte poeier dat je ziet is geen poedersuiker maar is tegen bloedluizen. Na het broeden zat het hok er van vergeven.  Jawel, ik poeier graag eens een kieken.

Er zijn ook tuk, tak en tek, en die worden door 2 andere mama's bemoederd. 2 mama's, want een mens moet openstaan voor nieuwe vormen van samenleving en opvoeding, plus de haan is nogal heftig. Die poept soms eens een kieken letterlijk kapot, en dat is niet het rolmodel dat ik aan mijn kuikens wil geven.

Alles gaat goed met tik, tok, tuk en tak, maar tek, die is dus avontuurlijk.



Vanochtend was die op zijn eentje door de tuin aan het rondlopen en rondpiepen, gevlucht uit het hok met zijn 2 mama's en 2 broers of zussen. Ik vang tek, ik zet hem terug bij zijn mama's, en wat doen die uit dankbaarheid?

Die pekken alle 2 naar mij, omdat ik hun verloren zoon heb teruggebracht.

Dan zie ik dat die geen water meer hebben. Ik geef hen nieuw water, en wat doen die?

Die 2 mama's pekken opnieuw naar mij.

Dan zie ik dat er geen eten meer is, en geef ik hen nieuw eten. Wat doen die?

Ik moet het niet meer zeggen, maar jawel, die pekken naar mij.

Kiekens zijn niet de meest dankbare wezens, dat is de les die ik vandaag wil meegeven.


donderdag, augustus 29, 2013

Nog net niet zo erg als die Poolse trucker die danste in zijn cabine vlammend op de autostrade, met korte faam door het filmpje. Verwittig asjeblieft niet de politie, maar deze foto is rijdend vanuit mijn auto getrokken.

Die cloud appreciation loopt de spuigaten uit. Ze moesten maar niet zo verdomd mooi zijn, die wolken.


Welkom bij het lichtend pad.

dinsdag, augustus 27, 2013

Hoe ouder ik word, hoe meer ik er mezelf op betrap dat al die nieuwerwetse dingen niet meer hoeven. Maar tja, je kan niet iedere dag iets met pen op papier schrijven. Je RSI zit daar voor iets tussen, en inkt en papier zijn nu ook weer niet gratis.

Nee, nee, dan ga je nog weer maar eens iets posten op een blog. Wat niet al te nieuwerwets is, ja, zelfs een beetje passé. En heb ik beslist, zo passé dat het weer kan.

Wat heb je allemaal nodig voor een mosselsouper op een mooie zomeravond?

  • een beige mascotte
  • een wasdraad met lampen
  • volk en tafels en stoelen en bestek en glazen 
  • mosselen
  • frieten, veel verse frieten, eenmaal andermaal gebakken
Hoe passé is dat, bullet points op een website gebruiken?

woensdag, augustus 07, 2013

Ik ga er nu geen gewoonte van maken om hier af en toe iets te schrijven, en ik hoop dan ook dat jij er geen gewoonte van maakt om wat hier niet uit gewoonte wordt geschreven dan wel weer uit gewoonte te komen lezen, liefste lezer, maar jawel, dit is weeral en wederom een post.

Jubelt, juicht!

Snobisme is me niet vreemd. Zo verkondig ik tegen iedereen die het al dan niet horen wil, dat facebook zo 2008 is, en dat ik ten persoonlijke titel niet dood op facebook wil gezien worden of daar op zit te koekeloeren, als was ik een kip die voor de eerste keer een ei ziet. Er zijn betere en mooiere manieren om tijd te verspillen. Snobisme, ik had het gezegd, het is me niet vreemd.

Maar eerlijk is eerlijk, ik heb wel mijn favoriete facebooker.

Via via via heb ik gehoord, je kan het zo gek niet bedenken, dat er iemand is die iedere dag een foto post op facebook van de dagschotel van de - eeeuh - dag die naar binnen geklepperd wordt, en dat die, als die een pintje opentrekt op zijn terras, dat al eens durft te posten op het wereldwijde voyeursboek. Met soms als cassante onderschrift "pintje".

Jaja, je maakt wat mee, op dat internet.

Omdat jij je de moeite hebt getroost om je computer aan te steken, je internet abonnement op geregelde tijdstippen te betalen, je elektriciteisrekening ook al te betalen, je browser op te starten, daar ofwel door stielo.blogspot.com in te tikken, of via een zoekterm om wat voor reden dan ook hier terecht gekomen bent, je oud genoeg geworden bent om te leren lezen en schrijven, en je bijgevolg toch al wat moeite en tijd in je leven hebt gestopt, je nog altijd aan het lezen bent, je nu nog altijd aan het lezen bent op mijn blog, je zelfs nu nog altijd niet gestopt bent met lezen, ga ik vertellen wat ik vandaag allemaal uitgestoken heb.

Omdat een woord soms meer zegt dan duizend foto's, alle facebookfoto's ten spijt, ik heb vandaag wap gegeten, en het was lekker.

maandag, augustus 05, 2013

Appreciatie

Als ere voorzitter van de wolken appreciatie societeit van groot Frasnes mag ik zeggen dat de voorbije dagen qua appreciatie keer op keer voltreffers waren.

Want zeg nu zelf...