Een klein kwisje. Wat kregen deze 2 pipo's vooral te horen als ze boven op een col aankwamen?

1. Waw, vier bidons!
2. Die langs achter is niet aan het trappen!
3. Wat een idioten!
4. En met een karretje!
   

Er is veel en veel te veel kommer en kwel in de wereld, en het is goed om af en toe eens smakelijk te lachen, nog liefst recht in het aangezicht van die kommer en kwel. Wat mij hartelijk kan doen lachen, is South Park. Het is daarbij handig dat de frivole fratsen en avonturen van Eric, Stan, Kyle en Kenny integraal te bekijken zijn op het internet. En niet via een of andere illegale torrent site, maar gewoon via de officiele South Park site. Dat noem ik vooruitgang.

Het doet er niet echt toe waar je begint te kijken, maar deze en deze aflevering zijn niet ongrappig. Zij het er een beetje over...

Gevoelige lezertjes zouden beter niet verder lezen, want voor je het weet zal je met het beeld in je hoofd zitten van een lelijke kleine kale zanger die de liefde bedrijft met dolfijnen.

Want ik ga herinneringen ophalen aan Live. Jep, Live, de groep die deed wat zelfs Bryan Adams niet kon, namelijk een publiek hebben dat enkel bestond uit vrouwen op middelbare leeftijd, vrouwen met pms, losers, labiele mensen en flurken in het algemeen.

Het is pijnlijk om Live weer ter sprake te brengen (dolfijnen en die zanger, brrr, naar het schijnt mag hij geen zoo ter wereld meer binnen waar ze zeezoogdieren hebben), terwijl je er net al een hele tijd niks meer van gehoord had, maar het moet. Als waarschuwing: Live heeft terwijl dat nu niet direct de bedoeling was een opvolger.

Dat nieuw nummer van Razorlight, wire to wire, dat trouwens veel te veel op stubru gespeeld wordt, kan gerust naast het slechste werk van Live staan. Het hoeft daarbij geen lelijk hoedje aan te doen om niet op te vallen. Het enige wat ik een beetje vreemd vind, is dat er geen dolfijn in de tekst voorkomt, wat dat was vaak wel het geval bij het slechtste werk van Live.

Maar goed, we hebben met zijn allen Live overleefd, Razorlight zal ook wel lukken zeker?

In de tijd dat we nog franken hadden viel die van mij altijd serieus laat, en ook in euroland is dat nog altijd het geval. Het is zelfs zo ver gekomen dat ik van mijn schoonbroer die een notoir U2 fan is tips krijg van goeie, jonge muziekgroepen, die ik van haar noch pluim ken.

U2 fan en goeie, jonge muziekgroepen, moet ik nog meer zeggen?

Maar feit is dat fleet foxes het beste zijn wat uit Seattle is gekomen sinds de pringles chips, en dat er niet veel anders meer bij mij thuis gespeeld wordt.

Nu nog eens een iets heftiger groep uit Seattle, en we zijn er helemaal...

Bij nader inzicht lijkt het gras toch veel groener te zijn aan de andere kant van de Himalaya. Rechts Tibet, voor de Chinezen China, links India, voor Colombus Amerika.


View Larger Map


Het zou maar stom zijn om niet naar de kant te gaan waar het gras groener is, en het plan is nu om in de Indische Himalaya van Manali naar Leh te fietsen.

Bijkomende reden is dat, in vergelijking met die terribele Tibetanen en hun verschrikkelijke yeti, Indiers een veel schappelijker en veel minder astrant volk zijn. En ook wel een beetje dat de vliegtuigtickets naar India maar een fractie kosten van een ticket naar Tibet.

Maar ook hier loopt het niet van een leien bergkam, sommigen onder ons willen daar graag met een tandem rondfietsen, en dat blijkt bij KLM bijvoorbeeld al een probleem te zijn. Je moet tandems bij de voorkeur maatschappij van Sus en Wis met de cargo meesturen, en waar begin je dan aan.

'k Ben benieuwd...

Dit is een dringende oproep aan iedereen die de Tibetaanse zaak genegen is.

In augustus zullen we met de actiegroep "vrijheid en blijheid voor Tibet" per fiets actie gaan voeren in Tibet zelf, en met hoe meer volk we zijn, dus te vrijer en blijer kunnen we er zijn.

Het plan is om vrede en genegenheid naar het Tibetaanse volk te brengen, door middel van een meer dan 800 km lange fietstocht van de Potala in Lhasa over het plateau van Tibet, langs de Himalaya en de Mount Everest, tot in de tempels van Kathmandu in Nepal. Want ook het Nepalese volk zijn we niet ongenegen. Dat we onderweg zullen genieten van yak boter, yak melk, yak thee en yak truien spreekt voor zich, maar het is geen doel op zich. Het onderweg zijn is het belangrijkste, en we zullen niet op een keelgezang meer of minder kijken.

Inschrijvingen kunnen nog tot half maart, een gezonde dosis blijheid en vrijheid op overschot is gewenst. Want we zullen er kwistig mee zijn. Uit naam van de 4 stichters van de actie groep alvast bedankt.

Zeurpieten, gelieve zich te onthouden.

Ik ben net terug van een reisje naar Polen en Slovakije, op zoek naar sneeuwwitte kou en bittere sneeuw. Ik heb gevonden wat ik zocht, zodat de rest van de Belgische winter een wandeling in het park wordt en ik nostalgisch (vroeger was nostalgie beter) kan terugkijken op die goeie oude Slovaakse koude, met temperaturen van 20 graden onder nul. Morgen ga ik eens goed lachen met die zogenaamde Belgische wintertoestanden. Ha.

Tot ik in de file sta...

Ik was er een god in t diepst van mijn gedachten, altijd al geweest trouwens, en tot mijn eigenste verbazing ook in de Slovaakse diskotheken. Op de skipistes was het wat minder, maar na een tijdje liep het ook daar vlot.

De tocht liep langs Poolse wegen van Krakow naar Oswiecim, een stad waar de Duitsers in de tweede wereld oorlog zich niet van de beste kant getoond hebben, tot de ijzige skipistes in de buurt van Ruzomberok.

Onder andere in dat Ruzomberok hebben de Slovaken sinds 1 januari hun kroon vervangen door de betergekende euro, en dat gaf weeral nostalgische gedachten, toen ook wij met rekenmachines in de hand moesten nagaan hoeveel iets nu eigenlijk precies kostte.

En wat ik er als wijze les heb geleerd (gelieve dit met zo'n Slavische r te zeggen): a good vodka is neverr wrrong.