Toen ik piepklein en schattig was, en mensen me vroegen wat ik later wilde worden, zei ik ofwel apotheker (o, de mysterieuze en poëtische klanken van dat woord!), ofwel leeuwentemmer.

Omdat er in het landelijke Langemark amper leeuwen voorhanden waren om te temmen en om mee te oefenen, heb ik het maar met katten geprobeerd. Eerst met katers, maar dat lukte niet zo goed. Waarschijnlijk wegens het feit dat ik toen tjokvol testosteron zat, een katachtige manier van lopen en ook toen al snorharen had, en die katers mij vooral als een concurrent zagen in de eeuwigdurende katerstrijd om het meeste katinnetjes te imponeren.

Daarna heb ik het met de katinnen van de buurt geprobeerd, en dat lukte wonderwel. Talloos waren de woensdagnamiddagen waarop ik de vriendjes uit het dorp trakteerde op shows boordevol spektakel en haren ten bergen rijzende stunts. Het was een festival van katinnen die door brandende hoepels sprongen en tuimelden, katinpiramides van vijf katinnen hoog, en de topattractie was Mia, de jonglerende katin.

Zoveel jaren later ben ik het nog altijd niet verleerd, en kan ik katinnen nog altijd, na lief te vragen, laten doen wat ik wil. Als ik wil dat ze zich tegen een steen aanschurken, doen ze dat ook.

En o ja, ik ben een beetje op reis geweest. Een mens zou dat nog vergeten...

Dan fiets je vaak naar je werk en klaag je tegen iedereen, of die het nu wel of niet wil horen, dat je bijna één op vier keer met je koersfiets overreden wordt door een automobilist die niet oplet of gewoon een blinde vlek voor fietsers heeft. Die zien jou gewoonweg niet.

En dan fiets je vliegensvlug, meer nog, als de gesmeerde bliksem, een schicht die voorbijschiet, aan onverantwoord hoge snelheden van bij je thuis onder een stralend zonnetje naar het werk. Er overkomt je onderweg helemaal absoluut niks, en dan stap je van je fiets af, steek je de binnenstraat op je werk over, netjes op het zebrapad, en word je overhoop gereden door een rtbf busje.

Die dan wel communotaire moeite doen, door je "alles koet?" te vragen. Mijn poep doet zeer, en ik zit met een schaafwonde op mijn hand in de vorm van een Brabants jumpingpaard.

Als je dat wil komen bezichtigen, altijd welkom.