Nadat ik een microgolf oven met een hamburger was gaan kopen voor de verjaardag van mijn kleinste neefje ('t is ok om dat hier voor zijn verjaardag te vertellen, al is hij niet vervroren, hij kan dit nog niet lezen, en jullie gaan het hem niet vertellen) was ik nog de cd winkel binnengesukkeld. Dat dat nog bestaat, denk je nu, en ik dacht dat ook.

Was het omdat ik een beetje melancholisch was, was het omdat er geld op mijn bankrekening stond te branden, wie zal het zeggen, maar feit is dat ik nog eens een paar cd's gekocht heb. Wegens één of andere reden ben ik lately wild van Arcade Fire, dus die heb ik gekocht. En eentje van Nina Simone, en één van Bloc Party. En dan nog één, maar ik ben er een beetje beschaamd over, en wel wat trots. 't Is een live cd, eigenlijk een live dubbel cd.

Als iemand kan raden welke het is, krijgt die van mij 10 cd's naar keuze. Even an end has a start!

Ik heb zoals B. in het commentaar van de vorige post zei een tijdje gevreesd dat ik zwanger was. Anders eet je niet zoals ik wel gedaan heb in één keer een halve pot augurken leeg, blijf je eten, en anders ga je niet zonder aanleiding beginnen overgeven, zoals ik maandag op dinsdag opeens moest doen.

Voor ik in een potje begon te pissen en een predictor test uitvoerde, had ik plots ook geweldige buikkrampen en had ik last van diarree dat het geen naam had. En nu heb ik nog nooit gehoord van zwangere vrouwen die diarree hebben (of is dit iets waar niet over gesproken wordt, één van de laatste taboes).

Feit is dat ik eigenlijk ziek was, geen honger van hier tot in Tokio meer had, en dat ik die drie kilo die ik bijgekomen was zo weer kwijt was.

Probleem opgelost met een paar keer 14 uur na elkaar te slapen, zo los ik graag problemen op!

Ik zou hier kunnen schrijven hoe baby's ververst worden, of gewassen, of meer nog, tonen hoe dat er allemaal aan toe gaat, maar daar heb ik me nog nooit mee beziggehouden, en daar zal ik me ook niet rap bezighouden. Nee nee, ik heb wel andere kopzorgen.

Want ik zit met een probleem.

Sinds een week of twee is er af en toe maar één gedachte in mijn hoofd, en dat is simpelweg eten. Ik heb er geen idee van hoe dat dat komt, maar het is de laatste tijd niet zelden voorgevallen dat ik twee keer per avond heb gegeten, eerst frieten en dan nog een kebab, of dat ik én ontbijt, brunch, lunch, vieruurtje, diner én laatavondmaaltijd heb gegeten, om tussenin nog rap een zak chips of snoep op te eten. Of misschien nog een bifi worst, samen met een suikerwafel. Of na een feestmaal nog bij iemand binnenval om hun stokbrood op te eten, en al hun préparé. Want daar heb ik nog nooit neen kunnen tegen zeggen.

Het spreekt voor zich dat ik serieus aan het verdikken ben, al drie kilo in die twee weken. Als dat zo verder gaat, kan ik tegen kerstmis niet meer in mijn auto, en dan kan ik de 21ste december ook niet naar een kerstfeest.

Oh, oh, ik heb zorgen, oh, oh, ik heb zorgen, en dat verveelt me zo, oh, oh.

Het is zondagochtend, de plannen die er waren worden aan de kant gezet, en nieuwe plannen worden gesmeed. De geplande trekker en dweil heeft het pleit verloren tegen een subtropisch zwemparadijs. Straks vertrek ik naar Océade, in het Bru park, en wie weet, na het zwemmen volgt misschien nog een bezoekje aan Mini Europa of aan het atomium. Spannend...