Ik zou hier kunnen schrijven hoe baby's ververst worden, of gewassen, of meer nog, tonen hoe dat er allemaal aan toe gaat, maar daar heb ik me nog nooit mee beziggehouden, en daar zal ik me ook niet rap bezighouden. Nee nee, ik heb wel andere kopzorgen.

Want ik zit met een probleem.

Sinds een week of twee is er af en toe maar één gedachte in mijn hoofd, en dat is simpelweg eten. Ik heb er geen idee van hoe dat dat komt, maar het is de laatste tijd niet zelden voorgevallen dat ik twee keer per avond heb gegeten, eerst frieten en dan nog een kebab, of dat ik én ontbijt, brunch, lunch, vieruurtje, diner én laatavondmaaltijd heb gegeten, om tussenin nog rap een zak chips of snoep op te eten. Of misschien nog een bifi worst, samen met een suikerwafel. Of na een feestmaal nog bij iemand binnenval om hun stokbrood op te eten, en al hun préparé. Want daar heb ik nog nooit neen kunnen tegen zeggen.

Het spreekt voor zich dat ik serieus aan het verdikken ben, al drie kilo in die twee weken. Als dat zo verder gaat, kan ik tegen kerstmis niet meer in mijn auto, en dan kan ik de 21ste december ook niet naar een kerstfeest.

Oh, oh, ik heb zorgen, oh, oh, ik heb zorgen, en dat verveelt me zo, oh, oh.