Langzamerhand begint het om de prijzen te gaan in mijn eindeloze toptien van de laatste jaren, en in vele Vlaamse huiskamers staan de zenuwen nu dan ook serieus op springen. Zal de muzikale buurman er in staan, of beter nog, zal het plaatje dat je in lang vervlogen tijden in een zeldzame artistieke bui zelf hebt opgenomen in deze enige ware hall of fame terechtkomen? Om je niet langer in spanning te houden, hier komt het nummer 4. Vooraleer je op je achterpoten gaat staan, en steigeren, omdat ik vorige keer de top 4 beloofd had, op aanraden van mijn media adviseur bouw ik de ondertussen onmenselijke spanning verder op, en hou het vandaag bij één nummer. That's the way I like baby, I don't wanna live forever!

Op nummer 4 staat de enige Vlaming die in het Nederlands internationaal potten heeft gebroken, mede doordat hij zijn naam in het begin van zijn carrière zeer vooruitziend heeft gekozen. Rik De Vlaeminck, nog een verre neef van Roger en Eric De Vlaeminck, ging tegen de wil in van zijn moeder altijd gehuld in een leren jekker en een permanent, en dat heeft hem als Ricky Fleming geen windeieren gelegd. "Ik wil jou" heeft de funderingen gelegd waar later groepen als de Kreuners hun succes hebben mee opgebouwd, en met hun "Ik wil je, blijf bij me, ga nooit meer weg" schaamteloos van geprofiteerd hebben.

"Ik wil jou" doorbrak het taboe dat Vlaamse zangers ideale schoonzonen moeten zijn, en Ricky Fleming heeft later met zijn bekentenissen over zijn bezoekjes aan het Brusselse Fontenas plein nog een taboe doorbroken.




En omdat het niet allemaal Vlaams moet zijn, hier komt de Lemmy!


Lemmy!