Vroeger was het beter, en dan zeker in de Vlaamse muziekindustrie. Ik ben het ronduit gezegd beu dat mensen beweren dat het hun eigen schuld dikke bult is dat toppers als Salim Seghers en Tina Rosita niet meer plaatjes verkopen, want talent is er alleszins altijd genoeg geweest, en Grant Taylor beweert iedere dag opnieuw dat er in Vlaanderen nog altijd meer dan talent genoeg zit.

Om te bewijzen dat het vroeger nu eenmaal beter was, heb ik een top tien samengesteld van de beste Vlaamse singles gemaakt van 1940 tot nu. En laat me er duidelijk over zijn, zonder de stemmen van zijn fervente fanclub, op het randje van een satanische sekte af, komt die Luc De Vos er niet in voor. Daar is meer voor nodig dat wat hees gemurmel over een Mia die het licht heeft gezien.

Tot mijn schaamte en bewijsvoering zitten er geen platen bij van de laatste 15 jaar. Verwonderd was ik er allerminst over, want Mac Donalds en Coca Cola zijn nu eenmaal troef geworden, en zaken zoals Idool doen er ook al geen goed aan. Als het niet van over de oceaan of van ergens ver weg komt, vinden de mensen het niet goed meer.

Op nummer 10 staat Paul "dam dam dam" Severs, met het in '74 uitgebrachte "'k hou zo van jou" en "ween niet mama". Niet alleen door de gedurfde arrangementen, met voor de eerste maal in de Vlaamse muziekgeschiedenis panfluiten, maar ook door de strakke vormgeving is dit plaatje in de toptien geraakt. In 1974 was rood plastiek hét van hét, nadat het in 1973 was uitgevonden door een Boliviaans onderwijzer. Omdat het toen nog goed ging in de Vlaamse showbiz, werd op geen frank meer of minder gekeken, wat duidelijk op de hoes te zien is als je weet dat een kilo rood plastiek in volle oliecrisis voor de toen astronomische som van 5000 frank de kilo verkocht werd.




Op nummer 9 staat Tony "Enige frigide charmezanger in de Vlaamse showbiz" Winter, met "Mi amore Angelica", maar vooral met het zeer geslaagde B-kantje van die single "Bye Bye lieveling". Voor de eerste keer was er sprake van een geslaagde vermenging van Angelsaksische invloeden en simpele, oprechte Vlaamse gevoelens, zo pakkend en treffend weergegeven enkel en alleen al in de titel. Door de fusion tussen verschillende culturen waar Tony op deze plaat mee experimenteert is men beginnen praten over de multiculturele samenleving, en is het later voor artiesten als Will Tura mogelijk geworden om dingen zoals "Moh vent toch" op te nemen.

Bye Bye lieveling was hét lijflied van de beter gekapte jongeman uit de jaren tachtig, en vele meisjesharten zijn gebroken toen Tony in 1984 wegens een tragisch ongeluk afscheid van zijn publiek heeft genomen. Door zijn kuif naar de geest van de olympische gedachte altijd maar hoger en verder te willen stuwen, en daarbij geen verboden of experimentele middelen te schuwen, is zijn lief engelengezicht in de derde graad verbrandt, en leeft Tony nu teruggetrokken in de Vlaamse Ardennen. Hij heeft nog de hoofdrol in de Vlaamse versie van de musical van "The elephant man" aangeboden gekregen, maar Tony heeft dat vriendelijk geweigerd, en wenst nu met de naam "Suleyman Islam" aangesproken worden. Sinds Nine Eleven mag hij de VS niet meer binnen.




Op nummer 8 van de tijdloze toptien staat Christian Adam, die in 1972 wars van alle communitaire gehakketak een brug tussen Walen en Vlamingen sloeg, door als een simpele boerenjongen uit de Kempen in het Frans "Tu sais si bien dire je t'aime" en het symbolische beladen en sterke "Avec toi" te brengen. Christian Adam, die in het echte leven gewoon Aimé Degieter heet, werd zo het symbool van de verbondenheid tussen beide taalgroepen in dit land. Alleen Sandra "j'ai quinze ans et je te dis Whoa whoa..." Kim slaagde daar in 1986 nog even in, maar de laatste tijd is er meer dan ooit nood aan een artiest die de grenzen van de dagdagelijkse problemen overstijgt. Niks voor niks wordt hij ook vaak de Vlaamse John Lennon of de mannelijke Dolly Parton genoemd.

"Avec toi" werd later nog gecoverd door artiesten zoals bijvoorbeeld Britney Houston, in het Engels vertaald als "I Can't Live If Living Is Without You", en door bijvoorbeeld U2 gezien als inspiratiebron voor hun gehele oeuvre en specifiek voor "With or without you". Sir Cliff Richard heeft het nummer ook als antwoord gegeven op de vraag van welk nummer hij spijt had dat hij het niet zelf geschreven had. Iedereen die het goed met de wereld voorheeft vermeld dit nummer als steun in zwakke momenten.



Binnenkort zal ik het hebben over nummer 7 tot 5, en laat ik er nu al geen twijfel meer over bestaan, de kwaliteit van de nummers én kapsels zal zo mogelijk nog uitmuntender zijn!