Fuck.

Ik heb lang gedacht dat mijn blog eenzaam aan de top stond van de Belgische blog wereld. De enige noemenswaardige concurrent die ik ken is in de jaren tachtig (briiiiillllljjjiaaaaanttt, de eighties!) blijven steken, en het ziet er niet naar uit dat die daar de eerste jaren uit geraakt. Voor de rest heb ik vannacht gedronken, en bitter weinig interessante, goedgeschreven, fijn om te lezen blogs gezien.

Wel veel mensen waarvan het lijkt of ze net leren spreken hebben, en er wegens een of andere onduidelijke reden nog eens in slagen om het neergeschreven te krijgen ook. Of mensen die niks te zeggen hebben, al sloeg je ze dood. Maar het toch nodig vinden om iets op te schrijven. Of, wat het ergste is, een combinatie van beide.

Ik ben de Belgische blogs bij Blogger voor de zekerheid nog eens afgegaan, en mijn vermoeden van numere uno te zijn werd er alleen maar door gesterkt. Totdat ik dit tegenkwam.

Mijn respect is groot, wiiiiieeeee! Er staat zelfs poëzie op, wiiiieeeee! En het is fantastisch geschreven, wieeeeeeeeee! Iedereen die het woord monter gebruikt verdient voor mij de nobelprijs voor de vrede!