Afrika? Zero points?

Het visionaire karakter van mijn blog is altijd zeer uitgesproken geweest. Ik heb bijvoorbeeld altijd geprobeerd om de harten van de minderbedeelden te raken, naast het feit dat de meeste van mijn lezers mentale nullen zijn. Daarom is het des te verwonderlijker dat Afrika, het continent dat al zo getroffen is door allerhande rampen, zo obstinaat afwezig blijft van mijn blog. Terwijl net zij er zo veel van kunnen opsteken. Hoe zit een moderne site in elkaar, hoe doe ik de bezoekers terug keren, de pertinente vragen die er gesteld worden, allemaal zeer waardevolle lessen die kunnen getrokken worden, simpelweg door het volgen van mijn blog, en wat met je ogen te stelen.

Een witte vlek op het bezoekerskaartje van mijn blog op de plaats waar een diep oranje gekleurd Afrika zou moeten zijn bewijst dat er daar nog veel werk is voor missionarissen van mijn blog. Ben ik daarvoor deze zomer bijna een maand rondgetrokken in het continent, het blijde woord verkondigend? En dan begin je natuurlijk verklaringen te zoeken, vertwijfeld en onzeker.

Is het omdat de alfabetisering, laat staan de computer alfabetisering, daar nog op een laag pitje staat? Is er, zo vele jaren na de dekolonisatie van Congo, nog altijd een wrok tegen Belgen in Afrika? Is it becuz I is black? Is het omdat ik niet genoeg een reikende hand uitsteek? Moet ik meer moeite doen? Is het omdat ze simpelweg mijn blog daar nog niet kennen (wat ik wel moeilijk te geloven vind, de mond aan mond reclame, laat staan de tamtam aan tamtam, moet daar toch ook al geraakt zijn)? Zo veel vragen, zo bitter weinig antwoorden.

Aan mijn blog zelf kan het niet liggen, want grote delen zijn in het swahili geschreven, en Nederlands moet toch goed te verstaan zijn voor mensen die Afrikaans machtig zijn. Voor de Portugezen, de Singapories, de Australiërs en andere volkeren is de taal van mijn blog geen enkel probleem, en ze komen dan ook in grote getale afgezakt naar stielo's blog. Terwijl er geen letter Portugees, Singaporees of Australisch op mijn blog staat.

Afgezien van het occasionele "no worries, mate" natuurlijk.