Op algemene aanvraag is hier de derde én ultieme (jep, dat was de aanvraag) aflevering in de reeks 'live life hard, en zuig het merg uit het leven'. De risico's die ik de laatste tijd durf te lopen, ze worden altijd maar meer bloedstollend en klonterend. Meer, verder, hoger! Olympisch! Een normaal mens zou al lang met een trombose op intensieve zorgen liggen, maar mijn groot hart blijft rustig verderpompen. Weliswaar high van de adrenaline, maar nog altijd even regelmatig als een libanees uurwerk.

Gevoelige lezertjes (ja, Robin, jij) sluiten hier best even de ogen, want het zal krijsen en schuren, vingernagels op een schoolbord, rollen en stampen, en breekt het niet, dan kraakt het. Ready for the ride of your life, en het gierende relaas van het mijne?

Vier dagen geleden viel er een brief in mijn bus, één die er nogal serieus uitzag. Zo'n plastieken raampje, mijn naam en adres in koele, zwarte letters getypt. Eerst dacht ik dat het een brief van het ministerie van nationale opvoeding was, om me proficiat te wensen met mijn blog (eindelijk!), me te bedanken voor wat ik doe voor de opvoeding van de jeugd in dit land (dat mocht onderhand wel eens), en om me gul een royale subsidie als cultureel ambassadeur te schenken (enkel erkenning brengt nu eenmaal geen eten op tafel). Maar het was niks van dat alles.

Het was Antoine 'De boor' Van de Putte, om me te melden dat het dringend tijd werd dat ik hem nog eens een bezoekje bracht, want zoals afgesproken bij mijn laatste bezoekje, was den Toine zo vrij om me uit te nodigen voor een periodieke controle van mijn gebit. Het was inderdaad 7 maanden geleden dat ik bij hem op consultatie kwam, en blijkbaar is 7 maanden te lang om van bij je tandarts weg te blijven. Ook al draagt hij sandalen. Onnodige risico's zijn nergens voor nodig. Een mens zoals u en B.A. Baracus zou dan direct bellen voor een afspraak, maar niet deze avonturier annex vrije vogel. Nee nee, ik kijk de dood onvervaard recht in de oogkassen, met een grijns op mijn gezicht, gewoon. Voor de kick heb ik nog twee dagen gewacht met "de drilboor" te bellen, en dan nog pas voor volgende week een afspraak gemaakt. Ik weet het, het is totaal onverantwoord, het is zot, mijn gebit kan in die periode ten prooi vallen aan de verschrikkelijke gevolgen van caries, of nog erger, een ontstoken zenuw, maar deze jongen laat dat niet aan zijn hart komen. I'll take life the hard way!