Mensen die mij een beetje kennen, weten dat vrijdagavond bij mij al jaren Pigeon d'Or avond is. Naast donderdag-, woensdag-, dinsdag-, maandag-, zondag- en zaterdagavond natuurlijk, dat spreekt voor zich.

Lang geleden werden daar de beruchte Duveltjesavonden georganiseerd, en nu, zoveel jaar na datum was het weer prijs. Het concept van zo'n Duveltjesavond is geniaal in zijn eenvoud, en betaalbaar door iedereens portemonnee. Dus dacht ik, waarom niet.

Maar nu is de Pigeon een van de weinige plaatsen waar de afwezigen altijd gelijk hebben, en dan moest ik nog de avond doorbrengen met ene A.H. uit B., en een B.J. uit H. De eerste is beter bekend als de Butcher van Blaasveld, en de tweede zul je ongetwijfeld kennen als het Bodemloze Vat van Hurtout. En dan maakt de Duitse café bazin (Duits, terwijl er in het café foto's hangen ten tijde van de oorlog, van een kapotgeschoten Pigeon, blijkbaar geldt daar het adagio vergeven maar niet vergeten) nog van haar oren dat we (lees: de Butcher van Blaasveld) de reclameblaadjes voor het Zoenk festival niet mogen kapotmaken. Kortom, ik heb al mooiere momenten meegemaakt in mijn jonge leven.