Opeens werd ik door wildvreemden op straat aangeklampt, die me bezworen om terug te komen op mijn beslissing om te stoppen, voor het goed van de natie en henzelf. En wat waren die mensen opgelucht toen ik ze uitlegde dat het maar een grap was, behalve die ene struise vent dan toch, die me een mot op mijn bakkes gaf, dat zou me leren om zijn vrouw een hele dag koppijn te bezorgen.
Maar goed, het leven gaat door, en trots kan ik dan ook mijn afgestempelde kaart van de ronde van Vlaanderen voor amateurs tonen.
Hopla!
Met dit jaar 250 kilometer in de benen ben ik er in in geslaagd om het 140 kilometer parcours af te leggen, de bergen op en de bergen terug af, en ik had zelfs nog macht in de benen over op het einde. Hoera! Ik ben wel twee keer een stukje op een berg moeten wandelen, op de molenberg en de koppenberg, maar dat was omdat ik uit mijn pedaal schoot, en je op die steile bergen middenin niet meer kan beginnen fietsen. Het zal me leren om mijn materiaal niet allemaal te controleren.
Die ronde van Vlaanderen voor amateurs, dat was de eerste keer dat ik daar aan meedeed, en het was een voltreffer. De organisatie was vlekkeloos, en ze waren niet vergeten om goed weer te bestellen, wat bijvoorbeeld die nitwits van de dodentocht in Bornem wel eens durven te doen. De patersberg, ik lach daar nu mee, en die zogenaamde muur van Geraardsbergen, pfft, dat is kattepis vergeleken met de Hoge Blekker in Koksijde, die ik als kind ettelijke malen gezwind beklommen heb. In het mulle zand. Op de te toen te grote fiets van mijn grootvader.
Het is ook fantastisch dat je die ronde eens zelf gereden hebt, dan kun je aan het schorremorrie dat op de dag van de koers zelf naast je staat constant vakkundige uitleg geven, die telkens getuigt van je parcourskennis en je groot wielerinzicht. Het is dus voor iedereen een aanrader, en ik roep jullie dan ook op, beste lezertjes, om volgend jaar zelf die ronde te rijden. Je leven zal nooit meer hetzelfde zijn!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten