Het woord van het weekend was moedig en moedig was het woord van het weekend. Waar dat de afgelopen weken, wegens maar al te voor de hand liggende redenen, de kernwoorden helder en sereen waren, was het nu tijd voor moedig. En dat in al zijn facetten, zonder met de wind mee te huilen.

Ik heb dit weekend moedige bekentenissen gehoord (ik heb dit weekend meerdere mensen horen bekennen dat ze in Mechelen wonen), ik heb moedig gedrag gezien (naar de Walen gaan, en twee maal per dag een sauna pakken) en ik heb moedige woorden gesproken (oh, een dood vogeltje). Kortom, alles was van de partij om er een moedig weekend van te maken.

Jammer dat op zaterdagavond opeens alle drank op was (dat komt er van, wanneer er te veel mensen uit het Mechelse mee zijn, die in de vroege avond vertrekken zonder dat hun koffers gecontroleerd werden), en dat ik zondag naar West-Vlaanderen moest, om in gescheurde broek het verjaardagsfeest van 3 tot 4 jarige nozems op te fleuren. Want anders zat ik er nog, daar in de Walen.