Ik heb altijd al een vermoeden gehad, maar sinds dit weekend staat het onomstotelijk vast.

Ik kom uit de kast, ik kan het niet meer verborgen houden voor de wereld, ik ben lesbisch. Ik vind vrouwen al mijn hele leven sexy, en ik zie dit feit dan ook als het ultieme bewijs van het bestaan van God, en dan nog wel van een God met een ironisch gevoel voor humor. Want waarom zou die God me anders zo'n tempel van een mannenlichaam schenken, zo'n ode aan pure kracht, zo'n feest van technisch vernuft? Om me dan lesbisch te laten zijn...

Als lesbische vrouw heb je het sowieso al niet gemakkelijk, laat staan dat je nog eens gevangen in een mannenlichaam zit. Tot vrijdag dacht ik dat er geen God was, behalve dan die in het diepst van je gedachten, maar zo zie je maar weer, je bent nooit te oud om te leren. Hoe ik trouwens opeens zo zeker weet dat ik lesbisch ben? Vrijdag heb ik laat op de avond nog wat staan hipshaken met twee knappe lesbische juffrouwen, en ik moet zeggen dat dat naar meer smaakte. Dus zal ik wel lesbisch zijn.

Om zeker te zijn over mijn seksuele geaardheid, heb ik nog even raad gevraagd aan een kenner ter zake, en volgens hem was er maar één probleem. Ik vind die Yasmine maar niks, en ik vind haar so called muziek nog minder...