Als je deze blog aandachtig leest, kan je er niet naastkijken. Ik, ik ben een man van de wereld, én de wereld, die is van iedereen. Meer nog, ik ben een vriendelijk man van de wereld die van iedereen is, niet te beroerd om de wijze levenslessen die ik met scha en schande leer aan iedereen en het gepeupel door te geven. Kosteloos.

Vandaag wil ik het hebben over iets wat ik niet zelf met scha en schande heb geleerd, maar wat mijn goede vriend kapitein Haddock met bijna fatale afloop voor Bobbie in Tibet heeft geleerd.

Kuifje en kapitein Haddock zijn samen met een gids een berg aan het beklimmen, en kapitein Haddock heeft zijn fles whisky meegenomen. De kapitein drinkt net zoals ik zelf graag een glas whisky, zeker als hij een berg aan beklimmen is, en zeker als Bianca Castafiore in de buurt is. Op een bepaald moment blijkt dat de fles in zijn rugzak gebroken is, zonder dat hij er erg in heeft, en de whisky drupt er langzaam uit.

Bobbie heeft dorst, drinkt er van, tegen de wil van zijn goede ik, die maar al te goed weet dat whisky dieren verlaagt tot het niveau van de mensen, blijft er van drinken en begint te waggelen. Hij struikelt, en valt naar beneden. De dieperik in. Waar Kuifje hem op het nippertje weet te redden.

Wat is nu de wijze les die we hier kunnen uit trekken? Er zijn er meerdere.

1. Hou je huisdier weg van de flessen whisky.
2. Als je whisky drinkt, beleef je nog eens iets.
3. Als je op reis gaat, koop dan whisky in plastieken flessen.

En dat derde, dat is nu net wat ik doe. Voila.


plastiek is opnieuw in!