dinsdag, oktober 19, 2004

Oud worden, ik heb lang gedacht dat het alleen maar nadelen had.

Ik ben immers iemand die vindt dat de jeugd altijd gelijk heeft. En op lang genoege termijn is dat nagenoeg ook altijd zo. En dus heb ik zelf altijd maar minder en minder gelijk. Verdoeme.

En ik vind dat alle goede dingen in het leven langzaam verboden worden, of toch zeker minder. Het gaat er niet op vooruit in de wereld, noch bij mezelf. Zo weeg ik dubbel zo veel als toen ik twaalf jaar was (254 kilo nu vergeleken bij 162 kilo toen), had ik toen ik twaalf jaar was totaal geen idee wat vier jaar in de bak zitten betekent, en herinner ik me niet dat ik vroeger last had van reuma of spam.

Maar, er is een maar. Ik heb namelijk gemerkt dat alle slechte dingen ook minder worden, of beter nog, verdwijnen. Als je maar genoeg geduld hebt. Bush Sr. zie je bijna niet meer, de junior trekt het hopelijk niet te lang meer, Saddam zit opgeborgen, Karel Dillen lijkt iedere dag een beetje meer op een plant (sorry planten, maar het is nu eenmaal zo), de citroën Saxo wordt niet meer verkocht, en Bart Somers is onze minister president niet meer. Van een verbetering gesproken!

Samengevat, er is een evenwichtstoestand in de wereld. Gaat er ergens iets fout, dan gebeurt er op een andere plaats tegelijkertijd iets goed. Ik postuleer dit als het eerste axioma van mezelf:

  1. De som van het miserie en het geluk in de wereld is op ieder moment gelijk aan nul.

't Is equivalent aan de wet van het behoud van energie, en kijk maar eens rond jou hoe die de wereld veranderd heeft. De toekomst zal moeten uitwijzen of het een waarheid als en koe is. Benieuwd of die evenwichtstoestand zal blijven, en de eerste test komt er binnenkort aan. En dan nog wel in het voetbal.

De beste transfer die Anderlecht ooit gedaan heeft, is ongetwijfeld die van Gertje Verheyen naar Club Brugge. Het evenwicht van goed en kwaad in de wereld bleef bestaan, de supporters van Anderlecht hadden het veel beter, die van Club Brugge hadden het, wie had dat ooit voor mogelijk gehouden, nog slechter. Hij is nu gestopt bij de nationale ploeg. Het zou me niks verwonderen dat het erge orkaanseizoen in Amerika daar iets mee te maken had...

Binnen hier en twee jaar zal 'm niet meer voetballen. Met een beetje gelukt zien we hem nooit meer terug. Is het leven dan zoveel slechter geworden? Ergens anders zal er waarschijnlijk een paar rampen moeten gebeuren, anders is mijn wet niet juist.

Geen opmerkingen: