Hoera! Een flamewar! Tussen mijn twee favoriete blogs! Let the games begin!

Ene Grant Taylor, omdat hij de visie van een visionair uit de jaren tachtig combineert met het taalgebruik van zijn moeder (je zou die eens moeten bezig horen tegen haar buren, je zou denken dat ze opgegroeid is in de hoerenbuurt van Kaboel), versus ene Inge, omdat ze de fragiliteit van een poëte koppelt aan het vocabularium van een langdurig geschoolde Germaniste.

Ik weet trouwens niet of ze het zelf beseffen, maar hun blogs zijn redelijk gelijkaardig, behalve dan dat die van Inge beter geschreven is. Als homo universalis weet ik beide extreme uitingen van pure vormgeving wel te appreciëren.

Grant was begonnen, met het ongevraagd spuien van platvoers commentaar op Inges blog, wat niet netjes is. Zonder reden doe je zoiets niet.

Gevolgd door de meer dan terechte reactie van Inge, die het probeert netjes te houden, maar precies toch iets te goed mijn blog gelezen heeft (wat ik anders altijd wel toejuich). Lees gerust verder.

Het is niet netjes om andermans blog te parafraseren, zeker niet als het gaat over paardekoppen en mensen, en totaal zonder bronvermelding gebeurt.

Het kan natuurlijk altijd zijn dat het toeval is (Grant Taylors blog wordt nu eenmaal maar gelezen door één man en een paardekop, en als je Inge er bij rekent, twee man en een paardekop), maar ik vind het toch net iets te toevallig...

En nu kan een mens enkel wachten op wat er verder te gebeuren staat. To be continued?