Mijn trouwste fan (mezelf dus, mijn mama leest dit niet) vindt dat ik de laatste tijd te veel new age shit de wereld instuur, en gelijk heeft 'm. Hij heeft trouwens meestal gelijk, alleen wel iets minder dan vroeger, de laatste tijd.

Zinnen zoals deze horen nu eenmaal niet thuis op een zichzelf respecterende blog:

Een optimist heeft het veel harder in de niet zo zachte wereld dan een pessimist. Een optimist verwacht het beste, maar wordt geconfronteerd met het slechtste (ai, teleurstelling, verdriet, pijn), een pessimist verwacht het slechtste, en krijgt soms het beste (hoera!). Dat vat zowat samen wat de filosoof Stoica lang geleden gesteld heeft, verwacht niet te veel, en draag je lot.

Zo kwam ik vandaag thuis van mijn werk, en rond dat uur is er meestal geen parkeerplaats meer in mijn straat. Dus toen ik iets verder een plaatsje vond, heb ik daar mijn auto in gepleurd. Dat doe ik door goed gas te geven, mijn handrem dicht te trekken en met een vlotte bocht van 180 graden mijn auto in een gat te plakken. Jihaaaa! Ik heb 20 cm meer plaats nodig dan mijn auto lang is voor dit kunstje, behalve als ik wat gedronken heb. Dan kom ik toe met 5 cm.

Toen ik naar mijn voordeur stapte, was er daar wel plaats voor 20 zwarte golfjes. Al dat gewandel voor niks. Het leven slaat altijd tegen als je pessimist bent, nooit hebben die mannen eens geluk.

Niemand is geïnteresseerd in waar en hoe ik nu precies mijn auto parkeer. Behalve dan mijn buurman, die hele dagen gauloises rokend van achter zijn gordijn de straat in het oog houdt. Maar ik wijd er beter niet te veel over uit, over mijn parkeergewoontes, je zal zelf wel grif toegeven dat je je tijd wel beter kon besteed hebben dan de laatste twee minuten. Ik zal het dan ook niet meer doen. Ik beloof het hier plechtig, niks van dit alles meer.

Ik beter mijn leven. In die Zukunft zal hier alleen maar dingen zoals dit te lezen zijn:

Ik ga naar Italië, met mijn klassieke vorming in de rugzak, en gewapend met een miniem lokaal vocabularium. Wat me van pas moet komen om met de locals te communiceren.

Iedere vrouw, oud of jong, knap of lelijk, zal door mij aangesproken worden met "Ciao bella", ieder meervoud van mannen met "Ciao ragazzi". Sympathiek met de mannen, galant voor de vrouwen, zo kent iedereen me wel. Succes verzekerd, daar in het me door zowat iedereen aangeraden Toscane.

Vervolgens kan ik enkel nog zeggen "Crepa, pezzo di merda, e vai a sucare cazzi su un aereo!", maar ik weet niet of ik in veel situaties zal belanden waar dat bruikbaar is...