Ik was nog maar een halfuurtje in Shanghai aangekomen, of ik had al een huwelijksaanzoek aan mijn niet zo propere broek, ik moet dringend mijn kleren wassen. Op de trein van Lhasa naar Shanghai was ik de enige westerling in coupes in de omtrek, en ik was maar wat blij dat de tweede ochtend een Chinese me in het Engels aansprak. Ik was nog blijer dat dat Engels nog redelijk deftig bleek te zijn. De enige verbale conversatie tot dan toe in 48u was met een vierjarig meisje geweest, een dikkiedik, een knorretje, rotverwend door haar ouders, maar ze kon wel al enkele woorden Engels. Goodbye, you're welcome en follow me.

Het iets oudere meisje zei op de trein dat ze me wel wou rondleiden in Shanghai, en had haar telefoonnummer gegeven. Ik had als wederdienst mijn telefoonnummer gegeven, en een halfuurtje nadat de trein in Shanghai was aangekomen, had ik al telefoon van Loye. Of ze me niet kon rondgidsen, en in 1 adem ook of dat als mijn girlfriend kon zijn, met als bedoeling te trouwen. Wat, zei ik, maar ik had het goed verstaan, de tweede keer zei ze krak hetzelfde. Ik heb haar uitgelegd dat trouwen nu niet direct bovenaan mijn prioriteitenlijstje stond van dingen die ik absoluut wou doen in China, en gelukkig kwam mijn afwijzing niet te hard aan. Of ik nog westerse vrienden had die graag met een Chinese zouden trouwen (het was geen mis kind, voor de geinteresseerden), en ik heb haar beloofd dat ik haar iets zou laten weten als ik een gegadigde had. Dus bij deze. als er iemand met en Chinese met de naam Loye Tong wil trouwen, haar telefoonnr is op verzoek bij mij te krijgen.

Shanghai is iets helemaal anders dan Lhasa, de stad wervelt en bruist. toch shopping gewijs. Dat iedere Chinees deze week vrij heeft. doet ook al geen goed aan de drukte in de straten. Ik verblijf op de Bund, met zicht op Pudong vanop het dakterras van mijn hostel. Pudong ligt aan de overkant van de rivier, en is het wolkenkrabber gedeelte van Shanghai. Op hun linkeroever is in de laatste 20 jaar een hoogbouwstad verrezen waar Antwerpen nog wat kan van leren om een stad de naam waardig te worden. Het hoogste gebouw is van een Japanse architect, en die had bovenaan een bolvormig gat gelaten. Dat deed te veel denken aan de Japanse vlag, Japan is hier wat de Duits voor ons is, in het veelvoud, en het is dan maar een flessenopenerig gat geworden. Je steekt hier iets op...

Vandaag ben ik gaan winkelen, eindelijk heb ik een boekenwinkel gevonden waar ze niet Chinese boeken hebben, en ik heb nu een voorraadje lectuur om de stille momenten door te komen. Ik heb ook een waterproof jas gekocht, voor een euro of 20, met demonstratie in de winkel van het waterproof zijn.

Morgen ga ik de expo bezoeken, en als alles goed gaat, ben ik de 7de op weg naar Guilin of Nanning. Groetjes uit Shanghai, en bij de nieuwe verkiezingen, stem voor de goeien!