Ik prees me gelukkig en uitverkoren wanneer ik al die andere reizigers zag met hun veel te kleine computers, te klein om je handen op het toetsenbord te zetten, of nog erger, met hun veel te grote computers, te groot om nog draagbaar te worden genoemd. Neen, dan was ik veel beter af met mijn lichtgewicht 11" computer, waarop er ondertussen een paar krassen zitten, en waarvan de hoeken er af zijn (een hardhandige landing op de grond). Maar dat maakt 'm alleen nog een betere reisgezel, is er bij mij en bij jou immers ook niet hier en daar een hoek af?

Totdat ik in Guilin terechtkwam. 

Iedereen heeft hier net dezelfde computer als ik, ik ben hier qua computer een mus. Maak ik hier computergewijs mee wat een zalm eenmaal in zijn leven meemaakt, als hij of zij met zijn medezalmen de zee uit en de rivier op zwemt? Is het hier dat mijn pc gemaakt is, en was de drang die ik voelde om hier te komen eigenlijk mijn pc die me verder en verder in China dreef?

Wat het ook moge zijn, ik ben blij dat ik hier ben, en Shanghai achter me gelaten heb. Ik ben van de Westhoek, en dan is een stad propvol met zo ver het oog reikt miljoenen en miljoenen Chinezen niet je natuurlijke habitat. Guilin lijkt een rustig toeristisch stadje te zijn, en met dat ik zelf rustig en toerist ben, zou ik het hier goed moeten kunnen vinden. 

Groetejs uit Guilin.