Vanmorgen werd ik wakker in een nat, doornat bed, en na enige twijfel of ik op mijn leeftijd al pampers nodig heb, meen ik nu dat het te wijten is aan de koorts die in mijn lichaam woekert. Is het de decompressie na met een razende vaart van zo'n 20 km per uur door Oost Europa gescheurd te hebben, of heb ik gewoon vieze virussen uit het Oosten in mijn lichaam, wie zal het zeggen, maar feit is dat de andere Brune Slekn nu in de Vogezen aan het fietsen zijn, en ik dit hier aan het typen, met een vuil hoestje er bij.

Alle gekheid op een stokje, gisterenavond is het wonder gebeurd dat ik als eerste ben gaan slapen op fietsvakantie. Er werden wenkbrauwen omhoog getrokken, ja, er werd zelfs gefronst, en terwijl ik op de trap op weg naar mijn kamer was hoorde ik dingen als hij is veranderd, hij is dezelfde niet meer. Nu, van dat laatste hoop ik dat het klopt, want als je altijd hetzelfde zou blijven, wat voor zin zou het dan allemaal nog hebben?

Voor ik het hier tot in het oneindige over zin en onzin begin te hebben, wil ik jullie inlichten over mijn plannen voor de komende dagen. Vandaag weer met de kippen naar bed en morgen met de langslapers op, en dan hopen dat ik genoeg genezen ben om op mijn koersfiets te stappen, en als een lichtvoetige berghinde de puisten van de Vogezen te beklimmen. Na met een loodzware fiets die loodzwaar bepakt was onder een loden zon te fietsen, wil ik wel eens kijken wat het geeft om met een machine gemaakt voor pure snelheid (een pareltje van een decathlon koersfiets) te rijden. Is het morgen niet, het zal overmorgen zijn.

En daarna gaat het nog kort naar Belgie, allerlei dingen regelen en allerhande mensen zien, om dan naar China te vertrekken.

Kuchende groeten uit de Vogezen, toch als ik ergens internet zie te vinden. Frankrijk is soms een achterlijk land.