chinese mier

Hopsa, ik ben in China, of Sina zoals dat ten huize Eddy Wally wordt genoemd, waaaaaw, ongelooflijk, en in 1 2 3 ben ik hier al een echte man geworden. Mao, de grote ex roerganger met miljoenen doden op zijn geweten, heeft immers gezegd dat je pas een echte man bent als je op de Chinese Mier bent geweest. En laat dat nu net zijn wat ik gisteren gedaan heb, samen met Alienor, een Francaise die de hele tijd weende (ik hoop dat het niet door mij kwam, maar door haar oogonsteking).

 

Die muur, dat is nogal het een en ander. Het stukje van ik weet niet hoeveel kilometer er is dat ik bezocht heb ligt in ruig berglandschap, en het is er ronduit prachtig. Ik hou er ook van dat die muur, alhoewel bedoeld om invallende hordes vreemdelingen tegen te houden, nooit een leger heeft tegengehouden, en dat het bouwwerk bijgevolg naast kunst voor de kunst niet ergens voor dient of gediend heeft. Misschien nog als bezigheidstherapie van honderdduizenden mensen door de eeuwen heen, maar dat is het zowat.

 

Censuur, het is en blijft een mooi ding, dat zouden we ook bij ons moeten hebben. Zo kan ik hier niet op mijn blog account inloggen om mijn posts te schrijven, en dat die censuur hier goed geregeld is, ook dat moet je de Chinezen nageven. Door die censuur kun je dit prachtig stukje proza niet lezen, want ik heb het niet op mijn blog kunnen posten. Jammer he!

 

De komende dagen gaat het naar Xian (het terracotta leger, ik zie al graag een terracotta pot, wat gaat dat niet geven bij een heel leger), misschien Chengdu (daar hebben ze pandas, van die wit zwart gevlekte loebassen) en daarna gaat het richting Lhasa, Tibet. Waar ik een poging ga ondernemen om van Lhasa naar Kathmandu te fietsen, al ziet dat er niet goed uit. Ondertussen heb ik door dat je in Tibet niet meer alleen mag reizen, je moet altijd een gids naast je hebben om je bij te staan bij multiculterele moeilijkheden als daar zijn vrije meningsuiting, en als er al gefietst wordt zal dat dus met een jeep met gids naast me zijn. Omdat dat een beetje kostelijk uitvalt ben ik hier in China begonnen met een campagne om zoveel mogelijk toeristen samen met mij op de fiets te krijgen, maar voorlopig is dat zoals de wederopstanding van de Rode Duivels. Het een eclatant succes noemen zou er een tikkeltje over zijn.

 

Ik wil van dit forum ook nog gebruik maken om de mug te bedanken die me op het vliegtuig in of all places mijn oorlel heeft gestoken, bij deze, dank je wel. En groetjes uit China.