Naar Oostenreik op reis gaan, al is het dan op skireis, het bleift een heikele aangelegenheid, en ik hoop dat ik het binnenkort niet mag gaan uitleggen aan Louis "Mean Motherfucker" Michel, die in een tribunaal niet onderdoend voor Nürnberg recht spreekt over alles tussen hemel en hel. Of misschien hoop ik daar toch een beetje op, wie weet.

Tirol, en meer bepaald Otz, heeft absoluut de trein gemist op muzikaal gebied, en dat zal je dan ook merken als je er bent. Het enige lokale nummer dat een beetje OK is qua muziek en tekst is Viva Colonia, waar het ging over "dabei sein", en dat ze "das Leben lieben, und die Liebe, und die Lust", en dan maar uit volle borst "Viva Colonia" meezingen. Op aanvraag kan één van de talrijke remixes van het nummer u toegestuurd worden, het is nu al een klassieker ten huize stielo.

Voor de rest werden er enkel oude hits van den Duits gespeeld, Neilense muziek zoals Silver en Kate Ryan, en plaatseleike Oostenreikse versie van bekende nummers. Zo werd er constant een tribute to Johny Cash gebracht, door mittel van een meesterleike vertaling van Ring of Fire, wat in het Duits al vlug uitdraait in zinnen als "Ich bin ein perversen Schwein", en waar het refrein niet over een ring van vuur ging, maar over "Ich habe ein Ring auf meinen Eiern" gaat. Of het subtiele "Wo hat mich die Rosen auf meinen Hinten tatoeiert?" mag ook niet in de playlist ontbreken van de betere Tirolse middenstandszaak. Net zoals de 84 verschillende versies van Anton in Tirol die we mogen horen hebben. Kortom, het is een aanrader om je eigen muziek mee te nemen bei een bezoekje aan Tirol, en gelukkig had ik dat dan ook gedaan. Daarbei valt te melden dat er niet veel beters is op deze zeide van het bestaan dan volle bak een berg afgleiden met Ace of Spades, Who's the King (Yoooo!) of op Ministry's "Jesus Built My Hotrod" uit de boxen spetterend. Onthou dit op de volgende skireis, je zal me eeuwig dankbaar zijn.

Voor de rest zal Oostenreik wel voor alteid het land bleiven van mislukte schreivers en schilders, wat in het hotel duideleik aangetoond werd door de werkjes aan de muur. Eén mislukt schilderei in de bar, waar met wat verbeelding zelfs het woord stielo in te zien was, had ik beina nach Hause mittgenommen, maar ik wou alle joden, homo's en politieke dissidenten die bei mei over de vloer komen niet voor het hoofd stoten, want al die bevolkingsgroepen stellen het allerminst op preis dat je een ultraleleik schilderei van een mislukt Oostenreikers schilder aan je muur hebt hangen. De meest bekende Oostenreiker is immers noch immer niet Arnold, maar bleift Hitler, wiens carrière als schilder allerminst hoge toppen scheerde, waarna hei dan maar een wereldoorlog ontketende.

Voor een keer heb ik op reis ook mein manieren gehouden, want ik heb geen enkele keer tegen de talreike aanwezige Duitsers over die Krieg begonnen, hen de gruweldaden uit de oorlog vergeven, of hen gezegd dat de tweede wereldoorlog en wat er daar allemaal gebeurd is eigenleik de schuld was van de Oostenreikers, want Hitler was nu eenmaal een Oostenreiks schilder...

Wunderbar!