In no time werd mijn mailbox overstelpt met mail van duizenden devote fans, met de melding wat er allemaal veranderd was op mijn blog. Omdat ik een hart van goud heb, longen van staal, en genoeg vrijgevigheid om de derde wereld een appel te schenken, heb ik ze allemaal een mooie prijs gestuurd. Of ze nu het juiste antwoord gestuurd hadden of niet. Of ze nu Robin of Grant genoemd worden. Want wie ben ik, om mijn fans een door mij gesigneerde foto te weigeren?

Maar jullie branden natuurlijk van nieuwsgierigheid, want wat kan het toch geweest zijn?

Het was niet dat er nu geheime boodschappen te lezen vallen op mijn blog, wanneer je gedurende uren naar de linkerbovenhoek van mijn blog blijft staren, en dan vliegensvlug met je neus tegen het scherm kijkt. Die sublimale boodschap heeft daar al altijd gestaan.

De kleuren van de blog waren ook niet veranderd, allez, dat denk ik toch niet, want ik ben zo kleurenblind als een otter, dus als ik ze zou willen veranderen, zouden het misschien nog altijd dezelfde zijn.

Het was ook niet, zoals enkele grapjurken opmerkten, de vorige post zelf, wat technisch gezien wel waar was, want voor ik die prijsvraag stelde, was die post er nog niet, maar dat zou toch wat te gemakkelijk geweest zijn.

Het was het tellertje, dat verschwunden is. Ik zat er uiteindelijk meer naar te kijken dan ik postte op mijn blog, wat ook niet de bedoeling kan zijn. Je kan dus wel nog kijken naar mij, ik kan iets minder terugkijken...