Het stof is zich opnieuw aan het zetten, het avontuur is gedaan, de normaalheid van de gewoonte neemt het opnieuw over.

In plaats van aan exotische plaatsen zoals Mombasa of Aarhus te denken, blijk je opeens in Merelbeke te zijn. Ok, als ik eerlijk moet zijn, de temperatuur in het Merelbeekse was te kwalificeren als tropisch, de pinten waren er exotisch (met lipstick!), en het volk even gemoedelijk als pakweg in Zanzibar stad. Plus je kon er toten met de café bazin, op uitnodiging van de cafébaas zelve, die me trouwens wegens één of andere reden aan Robin deed denken. Was het de zattigheid van die mens, of gewoon die idiote blik in zijn ogen, wie zal het zeggen...

Bij deze roep ik Merelbeke uit tot hipste stad van West-Europa en omstreken. De inboorlingen zijn er volop bezig met een eighties hard rock revival, maar ze zijn ruimdenkend, want ook in Chipie kleren mag je de Pallieter binnen. En je krijgt er naar hartelust pistoleetjes met tonijnsla, en veel saus op je frieten! Twee ingrediënten die het verschil kunnen maken tussen een dood gehucht, of een bruisende wereldstad.

Ze kijken er niet naar schoonheid, lelijkheid of zattigheid. Iedereen is er gelijk, of wordt er toch gelijk behandeld, en dat lijkt me een mooie gedachte om mee af te sluiten.