't Is bijna niet te geloven. Mijn bank- en kredietkaart werken net zoals ikzelf nog altijd niet, niettegenstaande de beloftes van de bank en mijn goede voornemems voor 2011. Maar al mijn problemen zijn opgelost.

In een vorige post had ik al gezegd dat de wereld klein is, en nu ben ik in mijn hostel in Auckland Neil tegengekomen, het seksuele roofdier uit Engeland van in Alice Springs.

Samen hebben we meegedaan aan de quiz, als hij tenminste niet bezig was met telkens hetzelfde verhaal te vertellen aan een ander meisje, of ik op zoek was naar geld. Wonder boven wonder, we hebben die gewonnen. Naast een jug of beer (zeg hier niet pitcher, dat is amerikanski) bracht dat een busticket voor het noord eiland op. Nu kan ik, ook al heb ik nog maar 8 dollar 30 cent, het hele noord eiland afreizen. En in Wellington, in het zuiden van het noord eiland, ken ik mensen die mij een fiets willen lenen, en een tent, en alles wat het hart belieft van een reizende fietser.

De quiz ging over Australie, en noch Neil noch ik wisten daar veel van. Het meisje achter de bar stak een helpend handje toe. Af en toe ging ik naar het internet gedeelte van de hostel om nonchalant wat vragen te stellen over het cricket team van Australie, of over wie nu ook weer de vrouwelijke hoofdrol in King Kong speelde. De tegenkandidaten waren verwoed aan het sms'en naar allerlei hulplijnen, maar wie heeft dat nodig als je het internet en een vriendelijk barmeisje ter beschikking hebt?

Dus ik kan beginnen reizen, en als de bank nog eens mijn bankkaarten in orde brengt, kan ik dat in stijl doen. Ik heb hier ook al een pracht van een fiets op het oog, een fietskundig pareltje, maar als ik die niet kan betalen, is het met de magic bus naar Wellington.

Woehoe.