Geschiedenis, de beroemde historicus d'Opwijk d'Aelbrecht zei het al, is een vloeistof in constante beweging. Jammergenoeg gebeurt er nooit iets in mijn leven, en al helemaal niet op reis. Nooit is er een nieuwe piste, nooit is er een nieuw idee, nooit is het de moeite om er iets over te schrijven. Gelukkig kom ik in Australie af en toe eens iemand tegen, en kan ik daar wat over vertellen.

Op dit eigenste moment heb ik in mijn hostel naast Guillaume en Guillaume, twee fijne Fransen, een Australisch kamergenootje. Al zal ik niet lang van zijn aanwezigheid kunnen genieten. Hij is 23 jaar, en moet vanaf vrijdag voor 23 jaar de bak in. Mooie symmetrie, dat wel.

Hij heeft op zijn eentje met een baseballbat 6 mensen in het ziekenhuis geslagen. Al deed hij het volgens eigen zeggen uit wettige zelfverdediging, de rechter dacht er anders over. Hij is naast handig met de baseballbat fan van auto's, houdt van driften met die auto's, en heeft de tweede keer dat hij met zijn opgefokte auto reed die auto in de prak gereden. Tof! En dat kom je allemaal te weten de eerste 5 minuten dat je met hem praat! Allrighty!

Verder, al reizend langs Australische autostrades krijg je handige tips van de locals.

In het noordwesten van Australie zijn er veel geiten in het wild, te veel geiten. Het is als vermijn naar het schijnt. Ze eten alle lekkere planten op, en er blijft niks meer over de schapen, die nuttige wollebollen die naast vlees verbazend genoeg ook wol leveren. Op bepaalde plaatsen krijg je 5 dollar per paar geitenoren die je de locale sheriff aanbiedt. Een goedkope manier om er te reizen is onderweg geiten af te schieten, de oren af te snijden, en zo je benzine te betalen. Je kan zelfs een geitje of 2 in je koffer meenemen. zo heb je van de eerste keer ook eten voor je hond. Kijk, dat zijn nu dingen die ze je niet leren in Boeketje Vlaanderen, of voor de iets modernere mensen, Vlaanderen Vakantieland.

Voor de mensen die graag iets groter afschieten, in de Northern Territories kun je in het seizoen dan weer op kamelenjacht gaan. Die zijn daar als de geiten in het noordwesten van Australie. Of je vijf dollar per bult krijgt, of tien voor een dromedaris bult, dat moet ik nog zien te achterhalen.

Voor de rest, in het verre westen moet je opletten voor Jessica. Jessica rijdt met een witte Holden (de Ozzie Opel) Commodore, doet dat nog niet zo lang, en om een kangoeroe een kangoeroe te noemen, niet zo goed. Om maar te zeggen dat ze iets te enthousiast parkeert, en daarbij wel eens tegen iets durft te rijden wat niet de bedoeling was. Zoals tegen mijn auto...