Juicht en jubelt, lieve kinderen, eindelijk ben ik waar ik wil zijn, ik ben in Nieuw Zeeland!

Een van de 3 doelen van mijn reis (Finland bezoeken, gefaald, fietsen van Lhasa naar Kathmandu, gefaald, fietsen in Nieuw Zeeland van noord naar zuid, onbeslist) is binnen handbereik. Je zou verwachten dat het gemakkelijk is om in Nieuw Zeeland te geraken, ik ben tenslotte toch al in landen zoals China, Cambodja en Luxemburg geweest, maar niks is minder waar. Laat me je de historie van mijn calamiteiten vertellen...

Goed geluimd ging ik op een mooie namiddag naar de luchthaven in Sydney. Mijn e-ticket was geprint, mijn paspoort was nog meer dan 6 maanden geldig, en je hebt geen visa nodig voor Nieuw Zeeland. Ik wou inchecken bij Jetstar voor mijn vlucht naar Auckland. En toen vroeg de juffrouw aan de balie wanneer ik Nieuw Zeeland ging verlaten.
Eeeuh, dat weet ik nog niet, mevrouw. Ik ga er een maand of twee blijven, en dan ga ik terug naar Australie of ga ik naar Maleisie, zei ik.
Je hebt een return ticket nodig om naar Nieuw Zeeland te gaan, anders kunnen we je niet laten vertrekken, zei Luna. Ze zijn daar heel strict in, in Nieuw Zeeland.
Mijn luim werd al wat minder, en opeens voelde ik een heleboel tanden in mijn mond terwijl ik daar stond.
Wat is je Australisch visa nummer, vroeg ze.
Eeeuh, dat weet ik niet. Dat heb ik ergens wel op mijn computer, denk ik, en ik heb zeker het in mijn mailbox.
Ik zal het even opzoeken voor jou, zei ze. Ze tokkelde wat op het toetsenbord van haar computer. Hmmm. dat is vreemd, ik kan je visa nummer niet vinden.
Eeeuh, Ik heb er eentje, en anders zouden ze me niet binnengelaten hebben in Australie.
Het was al duidelijk dat ik niet "Zeg eens eeeuh", dat heerlijk stukje televisiegeschiedenis, zou winnen in mijn gesprek met Luna. Voor de mensen die het niet kennen, dat was met Gert Verhulst als presentator. Koen Crucke, Jaak Pijpen en Gertie Christoffels waren vaak panelleden. Jaja, er werd wat afgelachen in de jaren negentig op tv.
Eeeuh, als ik een terugvlucht uit Nieuw Zeeland nodig heb, dan ga ik maar een ticket boeken, zei ik bedremmeld.

Ik vond een internet kiosk, en ging op zoek naar vluchten weg uit Nieuw Zeeland. Na een tijdje zoeken vond ik er een vlucht van Nieuw Zeeland naar Kuala Lumpur, voor een grote 300 Ozzie dollars. Wanneer ik op de site van de luchtvaartmaatschappij kwam, was dat opeens bijna 500 dollar, maar ik moest en zou een ticket hebben, en ging verder. Bij het betalen werd het me duidelijk dat die 500 dollar in Nieuw Zeeland dollar was, en dat het dus iets van een 300 Ozzie dollar was. Hopsa, ik had mijn ticket geboekt.

Ik schreef het boekingsnummer op, en ik had ondertussen ook mijn Australisch visa nummer. Nu kon het niet meer mislopen, en ik ging terug naar de incheck balie.

Hallo, hier ben ik terug. Ik heb een ticket uit Nieuw Zeeland, en ik heb mijn visa nummer, riep ik bijna triomfantelijk.
Waar ga je precies naartoe, en wanneer ga je daar naartoe, vroeg ze.
Ik ga op 23 maart van Nieuw Zeeland naar Kuala Lumpur.
En waar ga je daarna naartoe?
Eeeuh, Thailand, Myanmar, Laos, Vietnam. Dan China, en dan ga ik terug naar Belgie. Vandaar ben ik. Daar ben ik geboren. Daar voel ik me thuis.
En je hebt tickets voor al die landen?
Eeeuh, neen. Ik heb een ticket naar Kuala Lumpur, en dan ook nog een ticket van Beijing naar Belgie. De rest reis ik overland, denk ik.
Dat is niet voldoende, je hebt een ticket nodig naar een land waar je binnenmag, met een geldig visa, of waar je mag blijven.
Eeeuh, maar ik mag binnen in Maleisie, ik heb daar geen visa voor nodig. Belgie en Maleisie zijn als 2 handen op een buik, als een pot en een ketel.
Het moet naar een land zijn waar je een visa voor hebt, of waar je mag blijven, was haar koele antwoord.
Eeuh, dan moet ik een ticket hebben naar Belgie. Want ergens anders willen ze me niet, toch niet permanent.
Of Australie, hielp ze, je hebt toch een visa voor Australie. Je kan aan de infobalie vragen wat er mogelijk is.

Op naar de balie.
Hallo, ik heb een ticket nodig, zo goedkoop mogelijk, van Nieuw Zeeland naar Australie. Het doet er niet toe wanneer, maar het moet voor 24 maart zijn. Dan loopt mijn Australisch visa af. Ik heb al een ticket van Nieuw Zeeland naar Maleisie, maar ik heb gehoord dat ik niet kan vertrekken naar Nieuw Zeeland als ik geen retour ticket heb naar een land waar ik een visa voor heb.
Dan zal het goedkoopste een refundable ticket zijn. Ik zal er eentje zoeken.
Weer werd er getokkeld op een toetsenbord.
Ik heb een vlucht van Auckland naar Sydney gevonden voor 464 dollar. Het is een refundable ticket. Dat betekent dat je het kunt cancellen. Je krijgt die som terug, min 50 dollar voor de boekingskosten.
Hmmm, zei ik. Dan zal ik dat maar boeken. Hier is mijn kredietkaart.
Ze tokkelde opnieuw.
Je kredietkaart is 2 maal geweigerd. Ben je zeker dat je nog voldoende krediet hebt?
Eeeuh, ik dacht van wel, stamelde ik.
In mijn hoofd maakte ik een rekensommetje van wat ik allemaal met mijn kredietkaart betaald had. Dat was veel minder dan de limiet. Maar dan dacht ik er opeens aan dat Jessica mijn huurauto geramd had. Ze gingen de schade aan mijn kredietkaart aanrekenen, en dat ik ging ik pas terugkrijgen nadat Jessica het de verhuurmaatschappij had terugbetaald.
Hmmm, ik heb ook nog een bankkaart, daarmee kan ik geld afhalen. Even geduld, ik ben zo terug.

Het werd dringend tijd dat ik een retourticket had, het vertrekuur van mijn vlucht naar Nieuw Zeeland kwam dichterbij. Met mijn bankkaart probeerde ik 400 dollar af te halen, maar ook dat werd geweigerd. Shit, dat is waar ook, vanaf ergens midden januari zou maestro niet meer werken buiten Europa. Paniek sloeg toe. Gelukkig ben ik een echte man, ik kijk onverschrokken in de ogen van paniek, haal mijn schouders even op, en glimlach.

Hou dit stil, maar zowat overal in mijn rugzak heb ik geld zitten. voor het geval ik mijn portefeuille zou verliezen. Ik begon alles bij elkaar te zoeken, en kwam op 275 euro en 180 US dollar uit. Samen met de 70 AUD in mijn portefeuille zou dat genoeg moeten zijn voor mijn ticket. Op naar de wisselagent. Die behandelde de persoon voor mij tergend traag, de klok tikte genadeloos verder. Uiteindelijk was ik aan de beurt. Ik had mijn 464 AUD bij elkaar.

Blij als een kiwi met een kiwi liep ik naar de balie, en ik wapperde er met mijn 470 AUD. Ik had zelfs nog 6 dollar overschot.
Hallo, ik zou graag dat refundable ticket kopen, en ik overhandigde het geld. Ik kreeg in ruil een printout van mijn return ticket.

Voor de derde keer ging ik naar de incheck balie. En wonder boven wonder, ze gaf me ditmaal mijn ticket, en ik mocht vertrekken.

Om een lang verhaal lang te maken. zo komt het dat ik dit kan typen in Auckland, en dat 1 van mijn 3 doelen van de reis nog op schema zit. Al heb ik amper geld om eten te kopen. Het kan goed zijn dat ik over een paar dagen uitgehongerd gerepatrieerd wordt naar Belgie. Reizen is lastig...