De plaats van het delict is Kolka Kapa, Kaap Kolka, een desolaat en verlaten stuk kust, en dat is zowat het meest noordelijke punt van Letland. De Baltische zee clasht hier met de Golf van Riga, al doen die dat op een vriendelijke, Letse manier. 's Ochtends en 's avonds en ertussenin kun je hier zwemmen in het zeer heldere water van de Golf van Riga, dat wel wat frisjes is, maar je bent een kabeljouw als je je daar iets van aantrekt.
In alle Baltische staten zie je vaak mensen uit de bossen opduiken, met een mandje of emmer, en die zijn dan bessen of paddestoelen gaan plukken. Ik eet wel graag eens een paddestoel, maar ik kan geen fallus impudicus van eekhoorntjesbrood onderscheiden, of een eetbare van een giftige. Gelukkig ben ik hier Meera en haar grootvader tegengekomen, die naar jaarlijkse traditie samen een trip van Riga naar Kolka maken. Meera wilde me het abc van paddestoelplukken wel leren. Lieve Meera, die rechten heeft gestuurd, maar sinds 3 jaar haar rechten carriere heeft stopgezet, en nu door de wereld trekt, al mediterend en lesgevend in medidatie en yoga. Swami!
Eigenlijk moest ik nu al volop aan het plukken zijn, het is 9 uur 's ochtends, maar de regen maakt dat ik mijn tentje niet uitkom. Het plan was gisteren om de volgende dag al mediterend (zij iets professioneler als ik) de zonsopgang uit de Golf van Riga te zien, maar toen was het ook al aan het regenen. Hopelijk valt ook mijn les paddestoel plukken niet in het water.
Het klaarde op, en hopsa, we stoven weg in haar golf over gravel wegen en op kleine bospaadjes naar een verborgen plekje aan de kust, waar het goed vissen is en waar je in het bos veel paddestoelen vindt. Rood met witte stippen mag je dus niet opeten, en als er een kransje aan de steel zit, is het vaak ook aangeraden om het niet naar binnen te smikkelen. Het was veel makkelijker dan ik dacht dat het was. Het bos stond tjokvol paddestoelen, en we konden er de kleine en lekkere exemplaren uitzoeken. Toch zou ik het nog niet op mijn alleen doen, want soms werd een door mij geplukte paddestoel afgekeurd, terwijl die toch veel leek op die vorige die wel door de keuring raakte.
Mensen die mij een beetje kennen, weten dat ik graag lees en wel eens in een boek blader. Maar als je per fiets doorheen Europa reist, is het moeilijk om leesboeken mee te sleuren (allez, vooral lastig). Maar geen nood, na het plukken haalde Meera gezwind een Engelstalig boek van Paulo Coelho boven, en mijn dag kon al niet meer stuk.
's Avonds werd het vuur aangestoken, en werd er paddestoelensoep, met zelfgeplukte bos paddestoelen, klaargemaakt. Om het met Arno te zeggen, olalala, olalala, wat was dat magnifiek.
Nu ben ik in Riga, en straks komen er 3 olijke olijkerds op bezoek uit het voor mij verre en voor jullie dichtbije Belgie.
Groetjes uit Riga.
In alle Baltische staten zie je vaak mensen uit de bossen opduiken, met een mandje of emmer, en die zijn dan bessen of paddestoelen gaan plukken. Ik eet wel graag eens een paddestoel, maar ik kan geen fallus impudicus van eekhoorntjesbrood onderscheiden, of een eetbare van een giftige. Gelukkig ben ik hier Meera en haar grootvader tegengekomen, die naar jaarlijkse traditie samen een trip van Riga naar Kolka maken. Meera wilde me het abc van paddestoelplukken wel leren. Lieve Meera, die rechten heeft gestuurd, maar sinds 3 jaar haar rechten carriere heeft stopgezet, en nu door de wereld trekt, al mediterend en lesgevend in medidatie en yoga. Swami!
Eigenlijk moest ik nu al volop aan het plukken zijn, het is 9 uur 's ochtends, maar de regen maakt dat ik mijn tentje niet uitkom. Het plan was gisteren om de volgende dag al mediterend (zij iets professioneler als ik) de zonsopgang uit de Golf van Riga te zien, maar toen was het ook al aan het regenen. Hopelijk valt ook mijn les paddestoel plukken niet in het water.
Het klaarde op, en hopsa, we stoven weg in haar golf over gravel wegen en op kleine bospaadjes naar een verborgen plekje aan de kust, waar het goed vissen is en waar je in het bos veel paddestoelen vindt. Rood met witte stippen mag je dus niet opeten, en als er een kransje aan de steel zit, is het vaak ook aangeraden om het niet naar binnen te smikkelen. Het was veel makkelijker dan ik dacht dat het was. Het bos stond tjokvol paddestoelen, en we konden er de kleine en lekkere exemplaren uitzoeken. Toch zou ik het nog niet op mijn alleen doen, want soms werd een door mij geplukte paddestoel afgekeurd, terwijl die toch veel leek op die vorige die wel door de keuring raakte.
Mensen die mij een beetje kennen, weten dat ik graag lees en wel eens in een boek blader. Maar als je per fiets doorheen Europa reist, is het moeilijk om leesboeken mee te sleuren (allez, vooral lastig). Maar geen nood, na het plukken haalde Meera gezwind een Engelstalig boek van Paulo Coelho boven, en mijn dag kon al niet meer stuk.
's Avonds werd het vuur aangestoken, en werd er paddestoelensoep, met zelfgeplukte bos paddestoelen, klaargemaakt. Om het met Arno te zeggen, olalala, olalala, wat was dat magnifiek.
Nu ben ik in Riga, en straks komen er 3 olijke olijkerds op bezoek uit het voor mij verre en voor jullie dichtbije Belgie.
Groetjes uit Riga.
3 opmerkingen:
De Alchemist?
Quando você quer alguma coisa, todo o Universo conspira para que você realize o seu desejo.
die zou hebben gezegd?
woord verificatie: inkly
Wat een baltisch geluk terwijl wij nog donderdag 19 aug Boeda en Pest met elkaar verbonden hebben door een aapsgewijze oversteek via de kettingbrug na verkenning van de volledige burchtwijk. Krenterig als we zijn kon een ritje op de tandradbaan er niet van af zodat we van boom naar boom zwierden om beneden te komen. Ook gebruikten we onbevreesd de Metro die onder de Donau liep ondanks de lekken.
Verder alles kits ondanks het feit dat de caoutchou ons in het doorgaan parten speelde door een lekke band om 4h45 des morgens. Ik voelde me precies een van de kikkers die je omschreef als ik de band verving met de voorbijzoevende vrachtwagens en andere kikkermoordenaars.
J,M,J&S
Nog een goei reis!
Een reactie posten