Dan denk je dat het echt niet meer beter kan, en arriveer je in Liepaja, een stad aan de kust van Letland. Je komt er twee Letse juffrouwen tegen, Alice en Linda, die je een persoonlijk optreden geven op de akoestische gitaar, en die zeggen dat ze hier waren voor een festival (Leipaja is de muziekstad van Letland, 't is maar dat je het weet), maar dat dat festival jammergenoeg de dag voordien gedaan was.

Dan hoor je in de verte live muziek, je gaat met hen mee naar het festival terrein, en ze zijn daar potverpillepap nog een after festival aan het geven, met een Metallica cover groep (die enkel oude nummers speelden, ze weten hier ook wat goed is) en daarna mijnheer Fontaine, de organisator van het Fontaine festival (motto: love in hell), die nog een prachtig blues optreden speelde. Reken daarbij een mooie 30 graden, goedkope drank en een uitgelaten atmosfeer, en dan weet je, ook al denk je dat het niet meer kan, alles kan beter.

Niet dat je het wil weten, maar ik ben ook voor de eerste keer op een naakstrand geweest. Kilometers in de omtrek was er strand, ik was de enige mens in de buurt, en om met mijn fietsbroek in de zee te zwemmen om af te koelen, om daarna met een nat gat vol zeezout verder te fietsen. dat ging me te ver.

Morgen vermoed ik dat ik met mijn gat in de boter zal vallen, en wat er daarna te gebeuren staat, wie weet dat?