De druppels die er me deden tot beslissen om een alcoholvrije week in te lassen waren de nachtmerries die ik had in Hotel Continental in Plzen, waar we de laatste nacht in Tjechië verbleven.

Hotel Continental was vergane Oostblok glorie, ooit gefrekwenteerd door corrupte en decadente agenten van het verderfelijke communisme, maar nu enkel nog oude grandeur, met afbladderende verf en versleten tapijten. Die communisten, die konden wel ettelijke landen in Oost Europa onder de voet lopen, en volkeren onderdrukken dat het geen naam had, maar ho maar, het verstand om een wc in een hotelkamer te installeren, dat hadden ze dan weer niet.

In die hotelkamer werd ik ettelijke keren kletsnat van het angstzweet wakker, waarbij ik telkens visioenen had van lichtgevende halfvolle pints of Guinness, die me demonisch aanstaarden, me stilzwijgend mijn consumpties van de lekkere en betaalbare Tjechische pinten verwijtend. 's Ochtends werd het me duidelijk waar die visioenen aan te wijten waren.


Ho maar!