Op het gevaar af om mijn geloofwaardigheid als blogger te verliezen (en dat is alles voor een blogger die met je wuf naar de wuvenwc gaat, die bejubeld wordt door de helft van de dynastie, rock en roll en geen tex mex, ..., ik kom overal ter wereld juist zoals fed ex), heb ik de vorige post gepost. Dat was trouwens een oud kladje dat de moeite niet waard was van het posten, want iedereen die mij kent weet dat ik iedere week nieuwe sportschoenen koop, Imelda Marcos is in de jaren tachtig niks voor niks gestorven. Er was een reden.

De veelbelovende jongere die recent met een blog begonnen was, heeft het immers finaal laten afweten na anderhalve week in cyberspace. En dat terwijl hij zo goed begonnen was. Is het de warmte van de laatste dagen, die mij ook wel parten heeft gespeeld, of is het gewoon een gebrek aan talent, wie zal het zeggen. Die jongere al ooit eens 's avonds laat op café tegengekomen zijnde, kan dat het laatste bijna niet zijn, dus moet het wel de warmte geweest zijn. 'k Heb hem nog proberen aan te porren met minderwaardig materiaal, maar zoals Freddy "the King" Queen het al zo schoon zong, another one bites the dust. Bert, rust in vrede in de eeuwige blogvelden!

En voor de rest wil ik het vandaag hebben over mijn all weather capabilities als meester chef-kok van de barbeque. Want laat er geen twijfel over bestaan, het was vandaag een dag van stortregens, en dus ook een i-de-a-le dag voor een barbeque. Als het kan in het putje van de winter, dan kon het ook op een dag als vandaag, wanneer modderstromen de E40 bruin zet, en hagelstormen Waregem blank. Met de paraplu in de hand heb ik vandaag in openlucht ribbetjes, worsten, brochetten en spek gebakken. Ter groter plezier van mijn gasten en mezelf. In the broad daylight! Hoera!