Wie er nog aan mocht twijfelen, ik ben een kenner. Meer bepaald een wielerkenner, want het is nu al voor de tweede keer in drie jaar tijd dat ik in de prijzen val in de interne megabike competitie. Waar ik twee jaar geleden nog bijna de hoofdvogel afschoot met de derde plaats, is het dit jaar een verdienstelijke vierendertigste plaats geworden. Verdienstelijk, gezien het noodlot dat tal van mijn coureurs trof. Ziekte, open beenbreuken, darmproblemen, noem maar op, mijn ploeg werd het dit jaar allemaal niet bespaard. Enkel dopinggevallen bleven me bespaard, maar ik laat de renners in mijn ploeg dan ook altijd een ethisch charter tekenen, waarin ze me plechtig beloven dat ze dopingvrij koersen. Het attest niet willen tekenen, is niet in mijn megabike ploeg. Sorry, Tyler, Dave, Chris.

Zo'n derde plaats, dat levert een juweeltje van een Babyliss spierversterker op, die ik jammergenoeg recent ben kwijtgespeeld in een wedstrijdje skifahren in de Oostenrijkse Alpen aan the flying skilat Steven. En als je wil weten wat een vierendertigste plaats oplevert, lees dan gewoon verder, neem het er van en geniet van het visuele kleurenpalet en sterk merk dat mijn torso zal sieren einde mei op Alpe d'Huez.


Hoera! No one famous ever came from here!