maandag, mei 23, 2005

Ik had er goeie hoop in, maar diep van binnen wist ik het al. Ik was gepoept dat het geen naam had, het moment dat ik mijn hartslagmeter slash uurwerk kocht in de Aldi.

Ik heb voor de tocht door de Alpen mijn koersfiets op punt gezet, en onder ander nieuwe batterijtjes in mijn draadloze kilometriek gestopt. Wat ik niet mocht gedaan hebben, want toen ik vandaag ging fietsen, reed ik volgens die kilometriek constant tussen de 60 en de 108 kilometer per uur, en had ik constant een hartslag tussen de 160 en 235. Het steekt je wel een hart onder de riem, dat je opeens gigantische snelheden kan halen, en dat je hart kan kloppen zoals het nog nooit geklopt heeft, maar je begint je toch vragen te stellen over de accuraatheid van al die high tech wanneer je stilstaat, en je op het schermpje van je kilometriek ziet dat je nog altijd 18 kilometer per uur rijdt.

Ik wist het, ik wist het, ik wist het, en toch liep ik er met open ogen in. Wanneer zal ik het eindelijk leren?

Geen opmerkingen: