Cambodjanen zijn het ergste zooitje vranke vriendelijke vrolijke mensen die je je kan inbeelden, het is haast niet te bevatten hoe vrolijk vriendelijk ze zijn. En er mag al eens gelachen worden, alhier. Hier, dat is Siem Reap, waar je waarschijnlijk nog nooit van gehoord hebt, maar geen nood. Het is een stadje niet ver van de Thaise grens, en de naam betekent glorieuze overwinning op de Thai. Siam is dan weer de oude naam van Thailand. Hopsa, weer wetenswaardigheidjes die je op een receptie of babyborrel nonchalant kan laten vallen, waarop de mensen je bewonderend zullen aanstaren, en denken, wat is dat toch iemand van de wereld, wat is die toch overal op de hoogte van.

Maar je kent Siem Reap wel, of toch zeker de tempels die er in de buurt van te vinden zijn. Het is de stad in de buurt van Angkor Wat en aanpalende tempels. En als je dat niks zegt, het is waar ze stukken van Indiana Jones films en Tomb Raider films hebben opgenomen. Wat, wat naast het verkleinwoord van het woord is wat ik ben, betekent tempel in Khmer, wat dan weer in de taal van de Cambodjanen Cambodjaans betekent. Je hoofd begint langzaamaan te tollen van alle kennis die je hier opsteekt, ik weet het. En het is nog niet gedaan. Khmer is dan weer hoe de Cambodjanen zichzelf noemen, en als er een kleur aan wordt toegevoegd, is dat rood, en niet zo positief.

Met die Angkor Wat, daar zijn de bars creatief mee. Er is een Angkort What? bar, er is een Wat's up bar, je kan het zo gek niet bedenken, of ze hebben er in het nachtleven wel aan gedacht. Jaja, je lacht hier wat af.

Niks is perfect, en dat is in Siem Reap niet anders.

Het enige probleem is dat je 's avonds als man alleen niet veilig door de straten kan lopen. Voor vrouwen is er geen probleem, voor Westerse mannen kan het serieus lastig worden om ergens te geraken. Twee dagen geleden was ik alleen in het donker naar mijn guesthouse aan het wandelen, toen een groepje Khmer dames in te luchtige kledij, zelfs voor dit warme klimaat, me aanspraken, en zich op mijn, ik moet het ruiterlijk toegeven, goddelijk lichaam wierpen. En er rond bleven kronkelen, ook al zei ik beleefd neen, dank je wel in het Khmer. Maar niks wat ik zei hielp, ze bleven me bepotelen dat het geen naam had, totdat er gelukkig een Australische me inhaalde (het is traag wandelen wanneer 4 Khmer juffrouwen je dat wandelen proberen te verhinderen), en haar aanwezigheid was voldoende om weer ongehinderd verder te kunnen wandelen. Ik ben veilig thuisgeraakt, dank je om er naar te informeren.

Als ik me dan toch moest laten bepotelen, dan vond ik dat ik de omgeving best wel zelf kon kiezen. Gisteren heb ik me dan van kop tot teen laten bepotelen door een blinde man. Je kan hier massages krijgen van blinden, en dat is een absolute aanrader. Als hij een ander stuk van mijn eigenste tempel wilde masseren, kon je zijn aarzelende hand voelen tasten, op zoek waar ik precies was, maar eenmaal hij wist waar ik was, dan was de massage tip top.

Misschien ga ik vandaag wel weer op bezoek, nadat ik getempeld heb...