De voorbije 48 uur kon ik maar aan 1 ding denken. En dat was niet wat je zou denken, zeer zeker niet. Behalve als je dacht dat ik aan bloedzuigers dacht, dan was je er vlak op. Ik heb niet in een 48 uren durende marathon alle afleveringen van True Blood uitgekeken, was het dat maar, ik heb rondgetjaffeld in de Cambodjaanse jungle. En laat die jungle nu net vergeven zijn van bloedzuigers, als waren het Chinezen in Shanghai tijdens de golden week. De middeleeuwen indachtig had ik vooraf mezelf overtuigd dat een bloedzuiger een nuttig beestje is, goed tegen zowat alle ziektes en vage klachten, maar eenmaal je rondloopt in de jungle, en je die mannen/vrouwen (dat zijn hermafrodieten, neen?) langs je schoenen ziet omhoogkruipen, naar je enkels en kuiten, dan denk je daar toch anders over.

Bij de eerste examplaren was het lichte paniek, maar na bloedzuiger nummer 10 begin je het normaal te vinden, en begin je er zelfs tegen te praten (zoals "neen, deugniet. je gaat je niet nestelen in de binnenkant van mijn schoen, hop, eruit"). De normale pose van een toerist in de jungle van Chi Phat is voorover gebogen, aandachtig kijkend naar de schoenen, kousen, broekspijpen en kuiten. Chi Phat is trouwens een aanrader om te bezoeken, als je ooit in de buurt bent, ga er dan zeker heen.

Een tip voor als je er bent. Ook al zeggen ze dat je een lange broek moet dragen in de jungle, doe het niet. Die bloedzuigers kruipen er toch onder, en je ziet ze niet. Onder je lange broek zuigen ze zich lekker vol bloed. Draag een short. en lange witte kousen. dan zie je ze gemakkelijk omhoog kruipen, en kun je ze van je afslaan voor ze doen waar ze goed in zijn. Voor de niet kenners, dat is dus bloed zuigen.

Momenteel ben ik in Shihanoukville in Cambodja, in een hutje ergens langs de kust. Ik hoor het ruisen van de zee in mijn kamer. net zoals de haan die al een uur lang kukelukuuuuu aan het doen is). Het plan is om te luieren in de zon op een strand op een eiland. Als ik het me goed herinner Koh Kong Tiev. Maar ik herinner me de namen van de plaatsen hier nooit, dus zal het wel ergens anders zijn.

Cambodjanen zijn trouwens een geweldig vriendelijk volk, op het overdrevene soms, en als je nu beslist hebt om er stante pede naartoe te gaan. hier zijn alvast enkele zinnetjes die je van passen kunnen komen.

Ri trei susdei: goeienacht. Te gebruiken na de maaltijd, eenmaal daags, voor het slapen gaan.
Dane schmo awai: wat is je naam. Gemakkelijk te onthouden door aan danetjes te denken. dan aan small en dan aan hawai.
A te okun: neen. dank je wel. Voor als je vriendelijk nee dient te zeggen.
Okun tom tom: heel erg bedankt. Nope, je vraagt geen GPS.

En er zijn nog meer redenen dan de prachtige natuur en de vriendelijke mensen om Cambodja te bezoeken.

Heb je een fetisj voor vrouwen in pijama, rep je dan als de gesmeerde bliksem naar hier, want de vrouwen lopen graag in een pijama over straat. Van 's ochtends vroeg tot 's avonds laat. Wil je miljonair zijn. dat kan. Voor minder dan 200 euro heb je in de lokale munt algauw een miljoen in je pollen. Wil je in de middle of nowhere een collega tegenkomen, langs de weg bij een kraampje waar je bus gestopt is, dat kan ook. Tussen Siem Reap en Phnom Penh stopte mijn bus, en een tijdje later hoorde ik opeens iemand mijn naam zeggen, met een correcte uitspraak (mijn voornaam is enkel uit te spreken door Vlamingen, Hollanders en Zuid Afrikanen). Dat bleek Jan te zijn, een collega die op reis was in Vietnam en Cambodja. Het is een kleine wereld, je kan die wereld zelfs bijna een dorp noemen...