Voor 1 keer ga ik in deze post de donktere achter me laten. Voor 1 keer ga ik de negativist in mezelf, de pessimist met de monkellach, achterwege laten. Bereid je voor op een post met een glimlach. Is het een eerste symptoom van een obscure tropische ziekte kicking in, zijn het de happy pizza's of soep die ze hier aan de nietsvermoedende toerist voorschotelen, wie zal het zeggen. Of is het misschien doordat ik Kierkegaard's "Ziekte tot de dood" gelezen heb, tot driemaal toe want de eerste keer snapte ik er geen snars van, de tweede keer een snars, en pas de derde keer ging het licht branden. 't Is een werkje waar je niet vrolijker van wordt, maar ik misschien wel? Iemand?

Hier komt het.

Er zijn mooie en goede dingen in het leven. Simpele, eenvoudige dingen.

Het leven zelf. De zon. Scheten. Garnalen. Vriendschap.

En dan zijn er manieren om die simpele, eenvoudige dingen nog beter te maken, door ze te combineren met andere simpele, eenvoudige dingen.

Dommelen in de zon. Scheten laten onder dekens. Garnalen met tomaat. Vriendschap die blijft.

Er zijn ook combinaties die slecht zijn, daar niet van. Vieze, vuile venten, zoals je ze maar al te vaak in Thailand tegenkomt. Mannen, in de nazomer van hun leven, die opeens behoefte hebben aan Thaise jeugd. Het vreemde is dat ik te simpel ben om drie dingen te combineren. Twee lukt me nog net, drie is me een brug te ver. Ik ben bijvoorbeeld vuil en een vent, maar vies allerminst. Ik ben werkschuw en tuig, maar ik ben geen langharig werkschuw tuig. Vroeger, je weet wel, toen we jong waren, had ik lang haar. Ik was schuw, als een pasgeboren hertejong, maar toen was ik nog niet werkschuw, wist ik veel wat werken was.

Maar goed, dit ging een blije, opgewekte post worden. Ik ben in Utopia in Cambodja, aan de bank van een rivier wiens naam ik niet ken. Met uitzicht op de met palmbomen begroeide oever, net voor de zon ondergaat, en veelkleurige wolken die dat feit aankondigen. Ik moet pipi doen, naast mij zitten zatte Britten zatte Britten te wezen.

En ik denk: het is allemaal zo slecht nog niet. Er is iets dat me doet glimlachen.