Als je van plan bent om ooit in Hongarije de trein naar Eger te nemen, let dan goed op, want ik zal het maar 1 keer zeggen. Vooraleer ik verder ga, jep, Eger, bekend van zijn verzet tegen de Turk lang lang geleden en van zijn wijn (de lekkere Egri Bikaver, aka stierebloed), die in al zijn facetten te proeven is in de vallei van de mooie maagden.

In een treinstation ergens te velde spreken ze Hongaars, en daarnaast vaak ook Hongaars. En als je daar op zijn Vlaams een "ticketje naar Eger, alstublieft" vraagt, kijken ze je eerst aan als een koe die naar een passerende trein staart. Als je dan Eger en Wein zegt, en doet alsof je drinkt (ze geven het niet graag toe, maar ze spreken hier soms wel een woordje Duits), kijken ze je aan als een koe die naar iets onspecefieks dat passeert staart, en als je dan Egri Bikaver zegt, kijken ze je aan als een koe die gewoon staart, waarna ze na een tijdje beginnen te lachen, en egg-air zeggen, en jij zegt "ja mevrouw, een ticketje naar egg-air alstublieft". En zo geraak je dan onverwachts vlot en snel in Eger.

Jep, ik heb de trein gepakt, dat fietsen, daar was toch een en ander fout mee. Als je gat schorteblauw ziet. en er puisten op staan, als eieren zo groot, als het op een bepaald moment 38 graden in de schaduw was en omhoog gaat, als je planning zo strak is als het hoofdvel van een oudere Amerikaanse filmdiva, dan rest er soms geen andere optie dan je fiets en je achterste een tijdje te laten rusten, en reis- en pijlsgewijs met de trein verder te gaan. En zo ben ik nu in Eger.

Morgen gaat het door een natuurpark (iets van een buk) richting Tokaj, nog zo'n Hongaarse wijnstreek, waarna ik Slovakije induik. Woehoe!