Huisbazen, het is me toch een raar volkje.

Het huis waar ik woon (vrijdag 29 juli feest in de Adjudant Harboortstraat 8, 3001 Heverlee, deuren open vanaf 9 uur, iedereen welkom!) wordt verkocht, en het geraakt precies niet verkocht. Zou het feit dat het huis toren van Pisa gewijs langzaam maar zeker aan het omvallen is er iets mee te maken hebben, of dat het complete dak moet vernieuwd worden, ik weet het niet en ik spreek me er niet over uit.

Maar feit is dat de huisbaas uiteindelijk toch een geïnteresseerde koper had gevonden, en die wilde toch eens met de bewoners praten vooraleer hij het kocht. De vrouw van de huisbaas belde me op om te vragen of die mensen mij eens mochten bellen, wat van mij mocht, ik ben nu eenmaal een schappelijke mens, en toen begon ze te zeggen wat ik moest zeggen wanneer de kopers me een vraag stellen.

Het kwam er op neer dat ik op iedere vraag moest antwoorden met het zinnetje 'Ik heb er altijd graag gewoond'. Dus als ze me vroegen 'Zijn er mankementen aan het huis?' moest ik antwoorden 'Ik heb er altijd graag gewoond'. In plaats van 'Het is aan het wegzakken, en het dak is zo rot als de kop van Filip Dewinter. Wat de kopers wel zouden begrijpen, want het waren Japanners. Of Chinezen, enfin, ik wil er van af zijn.

Waarop ik zei dat ik waarheidsgetrouw op hun vragen ging antwoorden, en raar maar waar, ik heb nog altijd geen telefoontje gekregen van noch een Japanner, noch een Chinees. Vreemd.